Ορισμοί με ετικέτες (99)
Εμφανίζονται 11-20 από 99

Αναφορά σε ανούσιες κινηματογραφικές ταινίες που, στερούμενες παντελώς περιεχομένου (πλοκής, σεναρίου, κάστ κλπ), πετάνε μέσα κι ένα ζωηρό φλερτ μπας κι ανάψουνε τα αίματα, «ρίχνοντας άδειες-να πιάσουν γεμάτες».

Ο Αργεντίνος Joaquin Lavando (ο γνωστός Quino) δια στόματος Μαφάλντα, έχει διατυπώσει σχετικά τον διάλογο με τον πατέρα της, που την ρώτησε τί βλέπει στην τηλεόραση κι αυτή απήντησε ότι έβλεπε έναν αγώνα. Όταν ο πατέρας της παρατήρησε ότι έβλεπε ταινία, η τελευταία επέμεινε, επεξηγώντας ότι παρακολουθούσε «τον αγώνα του σεναριογράφου να ξεφύγει από τα δίχτυα της ευφυΐας»...

Λόγω της απουσίας προορισμού και υπόθεσης, προ της (σοφτ εννοείται) ερωτικής συνεύρεσης, θυμίζουν τη λακωνικότητα των διαλόγων σε τσόντα π.χ.

(Το κουδούνι):
Ντλίνγκ-ντλόνγκ!
(Ο ψαράς):
- Έφερα κάτι ψάρια...
(Η τυχαίως ημίγυμνη κυρία):
- Μα δεν παραγγείλαμε ψάρια!
(Ο ψαράς):
- Θα-σε-γα-μή-σω!

(Και η συνέχεια επί της οθόνης)...

Για να μην πλατειάζουμε όμως με παραδείγματα, είναι απ’ αυτές που έχουν ένδειξη «Μη δείτε» στους ένθετους οδηγούς τηλεόρασης των κυριακάτικων εφημερίδων.

Acknowledgments: Από έμμεση ασίστ του electron στο Δ.Π.

«Ο μηδέν βαθμοί»: Εντελώς απαξιωτικός χαρακτηρισμός προσώπου, εκφράζει κατά κύριο λόγο τον τελευταίο, τον ζίρο, τον μπιλοζίρο, τον απόλυτο λούζερ, τον μυθικό παθέτικ.

Ιστορική φράση, που είπε ο Άκης στον Τάκη (αναλυτικά στο παράδειγμα και ακουστικά στο μήδι). Ευρύτερα και εναλλακτικά, ο μηδέν βαθμοί αναφέρεται δυνητικά στα εξής:

1. Ο μηδέν βαθμοί στην θερμοκρασία: θερμοκρασία που παγώνει το νερό. Είναι η θερμοκρασία που ρίχνει κανείς έναν κρύο, που την τρώει κανείς και είναι κρύα. Επειδή το κρύο δεν το θέλει κανείς και επιβάλλονται τα προκαταρκτικά, πρόκειται για χάλια σεξουαλικό υπονοούμενο (το αντικείμενο πρέπει να εξετάσει το θέμα της αυτοκτονίας). Το ίδιο χάλια υπονοούμενο είναι, όταν αναφέρεται και σε κάποιον που μόλις είπε ανέκδοτο.

2. Ο μηδέν βαθμοί στο ποδόσφαιρο: ο τελευταίος στην κατηγορία του, εννοείται ότι είναι για υποβιβασμό, αλλά όχι μόνο αυτό, το άτομο δεν έχει ούτε μια νίκη, ούτε καν μια ισοπαλία, ο εντελώς αξιοθρήνητος που δεν την παλεύει μία λέμετε.

Λίγο ευνοϊκότερος χαρακτηρισμός είναι ο «μηδέν βαθμοί εκτός έδρας», οπότε αφήνει και μια ελπίδα για τους αγώνες εντός έδρας, κάτι είναι κι αυτό για να πιαστεί ο πνιγμένος από τα μαλλιά του, τουλάχιστον το ξεφτιλίκι δεν είναι απόλυτο.

1. Ο μηδέν βαθμοί στην Eurovision: Η Eurovision είναι η περίπτωση όπου ο βαθμός είναι συνώνυμος του πόντου (δεν ισχύει πάντα, δεν μπορείς να πεις π.χ. μου ‘φυγε ένας βαθμός από το καλσόν) και η επιδίωξη των συμμετεχόντων είναι να βουτήξουν τους douze points!!!. Ο μηδέν βαθμοί, που θα πει ο «nul points», αναφέρεται μόνο όταν συνοψίζονται τα αποτελέσματα μιας χώρας. Πίκρα.

Κατ’ εξαίρεση, ο χαρακτηρισμός μηδέν βαθμοί μπορεί να θεωρείται πλεονεκτικός σε μερικές περιπτώσεις όπως:
1. στην μυωπία (όπου όσο πιο πολλοί βαθμοί τόσο πιο μεγάλη η στραβομάρα), ή 2. στην ιππασία (όπου οι βαθμοί αφορούν ποινή, σο, όσο πιο πολλοί βαθμοί τόσο πιο πολλή η ποινή, δεν το θέλουμε αυτό, δεν το θέλουμε α-α, θέλουμε να είμαστε ο μηδέν βαθμοί).

Πρώτο συστατικό σε χιλιάδες ατάκες που κυκλοφόρησαν μετά τον Δεκέμβριο του 2007, μέσα στο γενικό αλαλούμ της Ζαχοπουλιάδας, με στόχο την γελοιοποίηση του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου - πρύτανη του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, φωτεινού παντογνώστηκαι, κατά ορισμένους, πρώτου ρουφιάνου.

Η υπόθεση Ζαχόπουλου και ό,τι επακολούθησε, προβλημάτισε: συγκεχυμένες πληροφορίες, ένα απίθανο μείγμα προσωπικής τραγωδίας και τσοκαρίας, σοβαρές οι υπόνοιες για διαφθορά και δεδομένη η ανεπάρκεια αλλά και η αλαζονεία των ΜΜΕ - ήταν, λοιπόν, ποτέ δυνατόν να υπάρξει άλλη αντίδραση από το να γίνει χοντρή πλάκα;

Μέχρι τα τέλη Μαρτίου 2008, πάνω από 5.000 τέτοιες ατάκες είχαν καταγραφεί στην ιστοσελίδα www.makisfacts.com, που έχει ως πρότυπο το www.chucknorrisfacts.com, δικτυακό τόπο αφιερωμένο στον γνωστό Αμερικανό ήρωα ταινιών δράσης.

Η έκφραση 'Ο Μάκης ξέρει ...' συμπληρώνεται από κάτι που είναι:

1. το άκρον άωτον της υπερβολής, η/και
2. σουρεαλιστικό λογοπαίγνιο ή/και
3. τελείως παράλογο, ή/και
4. αντίθετο με τους νόμους της Φυσικής - σε αυτό το Σύμπαν.

Με την ίδια κεντρική ιδέα - ότι, δηλαδή, το ερευνητικό δαιμόνιο του Τριανταφυλλόπουλου είναι πάνω από τα ανθρώπινα μέτρα - κυκλοφορούν και πολλές άλλες έκφρασεις που δεν υιοθετούν μεν την σύνταξη 'ο Μάκης ξέρει ...' αλλά τον γελοιοποιούν εξίσου αποτελεσματικά (βλ. παραδείγματα). Βέβαια, θα δούμε αν εν τέλει όλα αυτά τον ξεφτιλίσουν όντως ή θα τον κάνουν ακόμη πιο καλτ.

Η έκφραση 'ο Μάκης ξέρει ...' τείνει ήδη να αυτονομηθεί από τον Τριανταφυλλόπουλο και χρησιμοποιείται - με αλλαγή ή και όχι του ονόματος - για να ταπώσει τον ξερόλα και εν γένει παπαρολεβιέπου υπάρχει σε κάθε παρέα.

H φράση προέρχεται από γνωστό τηλεπαιχνίδι που παιζόταν παλιότερα στο Mega με παρουσιάστρια την Έλενα Ακρίτα και αποτελούσε μεταφορά του ομώνυμου κουίζ σόου του BBC με τηλεπαρουσιάστρια την Αν. Ρόμπινσον. Η τελευταία είχε κερδίσει τον τίτλο της πιο στριμμένης τηλεοπτικής πρωταγωνίστριας. Η ελληνική έκδοση ξεκίνησε το 2001 και η Έλενα Ακρίτα κινείτο σε αντίστοιχη ρώτα με την Αν. Ρόμπινσον και γι' αυτό ο Μητσικώστας είχε σατιρίσει δεόντως το αυστηρό και βλοσυρό ύφος της. Τα σκηνικά του παιχνιδιού ήταν σκούρα. Οι παίκτες έπαιζαν ως ομάδα και στο τέλος κάθε γύρου καλούντο να επιλέξουν τον παίκτη που χαντακώνει την ομάδα. Τόσο το στυλ της πρωταγωνίστριας, όσο και τα σκηνικά του παιχνιδιού, δημιουργούσαν την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Η χαρακτηριστική φράση με την οποία η παρουσιάστρια εκτελούσε τον παίκτη ήταν: «Λυπάμαι, είστε ο πιο αδύναμος κρίκος». Στο τέλος διαγωνίζονταν μεταξύ τους οι δυο εναπομείναντες με στόχο να προκύψει ο νικητής.

Άρα η έννοια του όρου βασίζεται στην εύρεση του αδύναμου κρίκου της ομάδας. Η εύρεση δηλαδή του παίκτη που χαντακώνει την ομάδα. Αντίστοιχα, όταν λέμε πως κάποιος είναι ο αδύναμος κρίκος, θεωρούμε πως τα αποτελέσματα ή οι επιδόσεις του υπολείπονται των άλλων και τον καλούμε ή να διορθωθεί ή να αποχωρήσει. Επίσης λέγοντας τη φράση, μπορεί να θεωρούμε πως η γνώμη του δεν ταυτίζεται με την άποψη της πλειοψηφίας και τον καλούμε να συμβιβαστεί με αυτή την άποψη ή να αποχωρήσει.

Η φράση αυτή λέγεται με χιουμοριστικό στυλ, ωστόσο διατηρεί μέσα της έναν τόνο, κάτι σαν ετυμηγορία, σαν πόρισμα, που παραπέμπει στο στυλ της τηλεπαρουσιάστριας. Συνήθως, μια τέτοια ανακοίνωση κρύβει στο background της συσσωρευμένη αντίδραση για την επίδραση του αδύναμου κρίκου στην ομάδα.

Τεράστια μαλακία-έκφραση, που λανσαρίστηκε από την τηλεοπτική σειρά «Δέκα Μικροί Μήτσοι» του Λάκη Λαζόπουλου (αρχές-μέσα '90). Χρησιμοποιούνταν με την έννοια του «πάμε έξω;».

Ατάκα από την τηλεοπτική σειρά των αρχών της δεκαετίας του 1990 «Οι Απαράδεκτοι», βλ. βιντεάκι.

Λέγεται από την πρωταγωνίστρια Δήμητρα (Δήμητρα Παπαδοπούλου) στον συμπρωταγωνιστή της Γιάννη (Γιάννη Μπέζο) στο επεισόδιο «Καλλιστεία 92», όταν ο δεύτερος εκπαιδεύει την πρώτη στο στυλ «λαϊκιά, χαμηλοβλεπούσα, σεμνή», μήπως και διακριθεί στα καλλιστεία «Λυκαβήττεια 92».

Η σειρά υπήρξε ιδιαιτέρως επιτυχημένη, με ενθουσιώδες κοινό και πολλές ατάκες της επιβίωσαν μέχρι σήμερα, είκοσι χρόνια μετά (βλ. τι έγινε ρε παιδιά, η Παπαρήγα η καλή κλπ).

Στην συγκεκριμένη, η εκφραστική υπερβολή και η επιτηδευμένη και άρα ανειλικρινής σεμνότητα, έμειναν χαρακτηριστικά ενσωματωμένες στην έκφραση για να επικοινωνήσουν ένα μικτό μήνυμα: ότι κάποιος διατυμπανίζει πως είναι σεμνός και ταπεινός ώστε να υφαρπάξει τα οφέλη και από τις δυο στάσεις (παράδειγμα 4).

Αν κάποιος το λέει για τον εαυτό του, είτε απλώς παίζει με μια προφανώς πλαστή εικόνα ταπεινοφροσύνης (παρ. 1), είτε τονίζει με ειρωνεία και έμφαση ότι τα λεγόμενά του είναι σωστά σε βαθμό που και τα προσχήματα ακόμα μετά βίας χρειάζεται να τηρηθούν (παρ. 2).

Από το Δημόσιο Πρόχειρο (xalikoutis).

Πριν κάμποσα χρόνια, το 1981 αν δεν απατώμαι, ο γνωστός από τότε δημοσιογράφος Τέρενς Κουίκ παρουσίαζε το βράδυ της Κυριακής προς Δευτέρα, από την μοναδική και κρατική τηλεόραση, απ' ευθείας τα αποτελέσματα των τότε βουλευτικών εκλογών.

Εκείνο το βράδυ, πάρα μα πάρα πολλές φορές, ανέφερε τη φράση «συνδεόμαστε με Κ.Α.Ι.Ρ.Ο.», τα οποία και ήταν τα αρχικά από ένα τηλεφωνικό πληροφορικό σύστημα της εποχής για μετάδοση δεδομένων, που μάλλον μόνο ο ίδιος το γνώριζε, μιας και που ποτέ ξανά δεν ξανακούστηκε, τουλάχιστον τόσο επανειλημμένα.

Ο ίδιος έδειχνε να απολαμβάνει τη μυστηριώδη ανατολίτικη ατμόσφαιρα που δημιουργούσε η λέξη, χρησιμοποιώντας την κατά κόρο και αποφεύγοντας να δώσει ιδιαίτερες τεχνικές λεπτομέρειες γι' αυτήν, όπως θα όφειλε λόγω της συνήχησής της με τη γνωστή και όμορφη εξωτική πρωτεύουσα της Αιγύπτου, με την οποία όμως και δεν είχε απολύτως καμία σχέση.

Τόσο πολύ αναφέρθηκε εκείνο το βράδυ (γέμιζε το στόμα του Τέρενς, γελούσαν και τ' αυτιά του, όταν το' λεγε), έτσι ώστε να καταντήσει να γίνει σλόγκαν.

Τελικά σήμερα η φράση κατέληξε να σημαίνει επίδειξη αδιαφορίας, περιφρόνησης και κώφευσης στα λεγόμενα κάποιου.

Γενικώς η σύνδεση παραπέμπει σε τηλεφωνική τοιαύτη και μάλιστα, όταν πρόκειται για δημόσια υπηρεσία ή παράκληση («μια στιγμή να σας συνδέσω”), απαρρέκκλιτα σημαίνει ότι το τηλέφωνο που σας συνέδεσαν 1) δεν θα απαντάει ποτέ, 2) θα είναι συνεχώς κατειλημμένο, 3) εάν απαντήσει θα σας πουν ότι ο υπάλληλος απουσιάζει, 4) θα σας ζητήσουν να καλέσετε εσείς ... αργότερα επειδή είναι απασχολημένοι, 5) θα σας απαντήσουν ότι δεν γνωρίζουν, 6) θα σας απαντήσουν ότι δεν είναι αρμόδιοι, 7) θα σας επιπλήξουν που τους χαλάσατε την ησυχία.

Ουδόλως απορίας άξιον λοιπόν είναι, πως κάθε έκφραση που περιέχει το ρήμα «συνδέω», κατέληξε να έχει αρνητική εννοιολογική σημασία.

Το καφέ της Χαράς, είναι μια παλιά σειρά του Αντ-1 που προβλήθηκε στο διάστημα 2003-2006. Βασικοί πρωταγωνιστές, η Ρένια Λουιζίδου (στο ρόλο της Χαράς) κι ο Χάρης Ρώμας, στο ρόλο του συντηρητικού δημάρχου ενός παραδοσιακού χωριού της ορεινής Αρκαδίας.

Στη σειρά, η Χαρά υποδυόταν μιά μοντέρνα κοπέλα που άνοιξε ένα πολύ προχώκαφέ, για τα δεδομένα του χωριού αυτού. Το καφέ της Χαράς. Απ' εδώ ξεκινάει ο σλανγκισμός.

Όταν λέμε «πάμε για καφέ», συνήθως τουκανίζουμε, αφού ο καφές είναι συνήθως το δευτερεύον στοιχείο της υπόθεσης. Λες π.χ., πως πας για καφέ, ενώ στην ουσία θες να κάνεις μια σοβαρή επαγγελματική κουβέντα, να ψήσεις μια γκόμενα, να κάτσεις για να κοζάρεις κόσμο, να πας για απλό κουτσομπολιό και ένα σωρό άλλα πράγματα.

Εδώ όμως δεν τουκανίζουμε. Εδώ σλανγκίζουμε. Όταν μιλάμε εδώ, για καφέ της Χαράς, μιλάμε... για φραπέ από flocafe. (χωρίς να δίνουμε στόχο στους περίεργους).

Μιλάμε για έναν προχώ καφέ, για έναν καφέ που δίνει μοναδική χαρά στους θαμώνες, οδηγώντας τους σε πρωτοποριακές ερωτικές απολαύσεις. Για έναν καφέ που δεν φτιάχνεται με μηχάνημα, αλλά με το χέρι, ή με το πόδι (με το πόδι... φτιάχνεται δουλειά του ποδιού, δεν γίνεται), αλλά και με το μεράκι μιας έμπειρης μαστόρισσας.

Επιφώνημα Έκπληξης και ταυτόχρονα άπειρου Θαυμασμού.

Δεν πιστεύεις στα αυτιά σου (άκουσες κάτι απίστευτο το οποίο σου προκάλεσε θαυμασμό), δεν πιστεύεις στα μάτια σου (είδες κάτι απίστευτο το οποίο σου προκάλεσε θαυμασμό) και πάει λέγοντας. Γενικώς δεν πιστεύεις αυτό που σου συμβαίνει και έχεις μείνει άφωνος (εκτός από το να λες «τι λες τώρα!!!»).

Προέλευση:
Την φράση έκανε διάσημη ο Λορέντζο Καριέρε, παίκτης του περίφημου reality show «Bar» (από το οποίο ξεπήδησαν διάφοροι σπουδαίοι καλλιτέχνες, όπως η Στέλλα Μπεζαντάκου που έγινε διάσημη για το τσιμπούκι που πήρε - ή υποκρίθηκε ότι πήρε - στην τουαλέτα από τον μελαχρινό συμπαίκτη της Άρη).

Ο Λορέντζο ήταν φανατικός παναθηναϊκόςκαι το ευγενικό κανάλι του επέτρεψε κατά παρέκκλιση να δει έναν σημαντικό αγώνα. Με το πρώτο γκολ που έβαλε ο βάζελοςο Λορέντζο πετάχτηκε πάνω ουρλιάζοντας την ιστορική φράση 'ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ!!!». Στην συνέχεια για ένα δεκάλεπτο (στο περίπου) γυρνούσε στο σπίτι κουκουλωμένος με ένα πατσαβούρι με τριφύλλια και αναφωνώντας με ύφος αποχαυνωμένο «τι λες τώρα!... τι λες τώρα!... τι λες τώρα!». (Αργότερα βέβαια συνήλθε και έκανε συγκρότημα με τον φίλο του Γιώργο Ελευθερά που έγιναν φίλοι κολλητοί επίσης στο ίδιο reality, αλλά αυτό δεν αφορά το λήμμα).

Τα ξέρατε όλα αυτά; Αναφωνείστε όλοι μαζί τώρα «ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ!!!» :-P

H Λέξη Αφελίμ προέρχεται εκ της λέξης αφελής και παραπέμπει στις λέξεις: Νεφελίμ - Ελοχίμ των Λιακούριων θεωριών. Μιλάμε για τους αφελείς αυτής της πλάσης. Θα μπορούσε κανείς να πει, πως όπως θεωρητικά τουλάχιστον κάποιοι πιστεύουν πως υπάρχουν απόγονοι των Νεφελίμ και των Ελοχίμ, έτσι θα μπορούσαν να υπάρχουν και απόγονοι των Αφελίμ.

Οι Αφελίμ ήταν πανταχού παρόντες στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Καλοπροαίρετοι και αφελείς παρασύρονταν πάντα από τη ρητορική δεινότητα των απανταχού biri biri maker. Οι εποχές αλλάζουν, οι τακτικές και οι πρακτικές μπορεί να διαφέρουν, οι ρόλοι ποτέ. Απλά σε κάθε εποχή οι biri biri makers αξιοποιούσαν στο έπακρο τα διαθέσιμα εφόδια, για να πετύχουν το δόλιο σκοπό τους.

Οι λαοπλάνοι διαγνώνουν τις αδυναμίες των απλών ανθρώπων, τα όνειρα τους, τις ανάγκες τους, τους πουλούν φούμαρα και τους τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Με τη δύναμη το λόγου τους και τα επικοινωνιακά τους χαρίσματα, κάνουν το αδύνατο να φαντάζει δυνατό και το καλό ύποπτο. Είναι ικανοί στο να δημιουργήσουν προβληματισμούς για το πλέον ξεκάθαρο θέμα κάνοντας πανεύκολα την τρίχα τριχιά. Είναι δεινά ταλέντα στο να ανάγουν το αληθοφανές σε αληθές για να μπορέσουν να αυγατίσουν τα κέρδη τους. Οι συγκεκριμένοι λαοπλάνοι είναι άσοι στις συνομοσιολογίες. Μιλούν ψυχωμένα και θεωρούν πως αφυπνίζουν τις μάζες. Αισθάνονται περιχαρείς όταν συμβεί κάποιο μπάχαλο, γιατί τότε τους δίνεται η ευκαιρία να υφάνουν ένα απίστευτο πλαίσιο μυστηρίου, το οποίο αξιοποιούν προς ίδιον όφελος.

Οι Aφελίμ πάλι, χωρίς καμιά κριτική διάθεση, προσπαθώντας να φύγουν από το δόκανο των κακών ή των υποτιθέμενων κακών, πέφτουν στο δόκανο των λαοπλάνων. Υπάρχουν και κάποιοι εκ των Αφελίμ που αισθάνονται πως οι λαοπλάνοι κολακεύουν την πονηρία τους. Αυτό τους φέρνει πιο κοντά τους. Η εμπιστοσύνη που τους δείχνουν τους τυφλώνει και έτσι αυτοί πέφτουν πιο βαθιά.

Οι λαοπλάνοι αυτοί μπορεί να 'ναι Λιακό style, μπορεί να 'ναι από το χώρο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας, της δικηγορίας, της εκκλησίας,του ποδοσφαίρου και γενικότερα στους χώρους δουλειάς, παντού. Σε κάθε χώρο εκμεταλλεύονται τις ελπίδες των ανθρώπων και σε κάθε χώρο διαστρεβλώνουν και λασπώνουν κάθε άδολη δραστηριότητα. Ο στόχος τους είναι η μάσα. Σαν ύαινες που οσμίζονται ψοφίμια, ψυλλιάζονται την ανασφάλεια των ανθρώπων και σαν γατόνια που είναι ποντάρουν στην ευαισθησία των άλλων για να πετύχουν το σκοπό τους.

Ο Λιακο, εκτός αέρα, λέει στους συνεργάτες του:Αφερίμ Αφελίμ για τον τζίρο που μου κάνετε (από GATZMAN, 11/12/08)