Ορισμοί με ετικέτες (57)
Εμφανίζονται 41-50 από 57

Ο άνθρωπος που λατρεύει το φαγητό το οποίο προκαλεί τον σουρεαλιστικό ήχο με, ή χωρίς αναθυμιάσεις.

Προσοχή: Αναλόγως των περιστάσεων, η διαφυγή των αερίων έχει επιπτώσεις στο πρόσωπο του πορδοκράτορα. Άλλοτε χαμογελάει αμήχανα, άλλοτε γελάει στον θάλαμο με τους άλλους φαντάρους, ενώ υπάρχουν και στιγμές που θα απαρνηθεί το ατμιδικό του «τέκνο» και γεμάτος απορία θα ρωτάει την παρέα αν έτυχε να μυρίσει κάτι άσχημο.

Η έννοια απέχει από το τετριμμένο κοπρολάγνος. Είναι η απόλαυση, μέσω της όσφρησης, αέριων κενώσεων εναλλάξ από τους παρτενέρ. Συναντάται κυρίως σε ερωτική συνεύρεση μεταξύ ομοφύλων, και κυρίως γυναικών. Η αρχή έγινε το 1989 στη Βραζιλία.

Το ζουμί (διάφορα υγρά) που μπορούν να προκύψουν (στάξουν, καταποθούν, παρθούν) απ' τον πρωκτό.

Εξαιρετικά άκομψη ενδυματολογική καγκουριά που θέλει τον βικτιμά να σηκώνει τον γιακά του Μπούρμπερι εν είδει Κόμη Δράκουλα με σπόιλερ.

Η αποκρουστική αυτή μόδα ξεκίνησε από τριχοφοβικές μετρό φλωράντζες, αλλά μοιραία παρείσφρησε στις πλατιές μάζες βερμουδιάρηδων, ασπρoκαλσάδων, βαψομαλλιάδων, καδενάκηδων και λοιπών τσαβών με νυχάκι.

Να μασάς δηλαδή σκατά και να φτύνεις.

Δεν αναφερόμεθα σε συγγρουσιακά πανηγύρια και στις μοιραίες συνέπειες αυτών. Κυριολεκτικά, τουλάστιχον.

Συγγρού αποκαλείται πλέον το κόμμα της Νέας Δημοπρασίας, μετά την πρόσφατη μετεγκατάστασή του από την Ρηγίλλης. Quelle déchéance!

Ανθρωπότυπος που, σύμφωνα με τους ψυχανάλατους, έχει ένα θεματάκι με το πρωκτικό στάδιο ανάπτυξης. Περιφραστικά λέγεται πρωκτικά κατακρατητικός ή πρωκτικά εγκρατής. Με απλά λόγια είναι αυτός που δεν φχαριστιέται το χέσιμό του, ο δυσκοίλιος που αφήνει μόνο φασόλια και μικρές κουραδίτσες να ξεπροβάλλουν και χάνει την ηδονjή ενός γερού χεσίματος. Ο πρωκτικά στείρος. Εξάλλου, σύμφωνα με τον ορισμό της εξειδικευμένης στα σιχαμερά Ιρονίκ για το σφιχτοκούραδο, «αν είναι μικρούλι το σφιχτοκούραδο απλώς γαργαλάει λιγουκάκι. Μας αφήνει όμως με την έκφραση μη ικανοποίησης στη μούρη. Ότι δεν χέσαμε καλά σήμερα». Οπότε ο σφιχτοκουράδας είναι ο κατ' εξοχήν ξινίχλας.

Αγγλιστί λέγεται anally retentive, ενώ παρόμοιες σλανγκιές που τον περιγράφουν είναι τα πρωκτικάντζα(ς), σφιχτοκώλης και δυσκοίλιος. Υποπερίπτωσή του ο κακός πούστης. Ο σφιχτοκουράδας θέλει να ελέγχει τα πάντα και να μην επιτρέπει κανένα μοίρασμα ή ρίσκο, γι' αυτό και είναι φοβερά τσιγκούνης, φειδωλός, συγκρατημένος, ενίοτε δε επιδίδεται και σε παιχνίδια εξουσίας. Άλλο σύμπτωμα είναι η εντρύφησή του στην κορεκτίλα και το πολιτικά ορθόν (παν Νιντέντο άριστον).

Σύμφωνα με τους γιαλόμες, όμως, δεν φταίει αυτός. Φταίει η μαμά του που δεν τον ικανοποίησε (gratification) μικρό. Ο ψυχολογικός μηχανισμός που παράγει τους τοιούτους συμπολίτες μας λέγεται καθήλωση στο πρωκτικό στάδιο και είναι απλός! Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες πρωκτικών καθηλώσεων, σύμφωνα με την ψυχανάλατη μεταφυσική/ μυθολογία. Αυτοί που έλαβαν υπερβολική ικανοποίηση/ επιβράβευση για να κάνουν τα κακάκια τους στα ένα με δύο χρόνια τους γίνονται anally expulsive, δηλαδή αποδιοργανωμένοι, απρόσεχτοι, χυμαδιό. Αντιθέτως, αυτοί που δεν επιβραβεύτηκαν/ χεζαγωγήθηκαν αρκούδως, γίνονται κατακρατητικοί, ψυχαναγκαστικά τακτικοί και ξεροκέφαλοι.

Αν τυχόν κάνουν ψυχανάλα, είναι εξαιρετικά φειδωλοί σε αυτό που αφήνουν να διαφανεί και να εκφραστεί προς τον ψυχανάλατο, τ. να ονειρεύεται ο θεραπευόμενος και στον θεραπευτή να μην δίνει. Εφαρμόζουν ένα είδος ξυραφιού του Όκαμ με το οποίο ξυρίζουν το φροϋδικό μουσάκι και εκνευρίζουν τον ψυχανάλα τους, που θέλει περισσότερο νταραβέρι και μένει ανικανοποίητος και ματαιωμένος.

Ε δεν φταίω εγώ που πάλι θα μιλήσω για αηδίες, η κροκοδειλίτσα το έθεσε στο ΔΠ (καλωσορίσατε κυρία μου).

Λοιπόν, το σφιχτοκούραδο είναι η πεμπτουσία ενός πολύ δύσκολου πρωινού χεσίματος. Είναι συνήθως ένα κουραδάκι τόσο δα, τύπου ποντικοκούραδο, το οποίο μετά από πολύ κόπο (δεν το πιάνει καλά ο σφιγκτήρας) βγαίνει και κάνει πλιτς, μόνο και μόνο για να μας πει «καλημέρα, έχεσες πάλι σήμερα, δεν είναι ότι έχεις πρόβλημα, απλώς δεν είναι πολλά, μπορείς να πας στη δουλειά σου».

Μπορεί όμως να είναι και μια αυτοκρατορική κουράς, σφιχτή και βαριά, απ' αυτές που πέφτουν με αντήχηση που θυμίζει ομοβροντία και κατόπιν εξαφανίζονται στο βάθος του απόπατου προτού καλά-καλά προλάβεις να σηκωθείς -κι έτσι όταν κοιτάς μέσα στη χέστρα δεν βλέπεις τίποτα.

Το σφιχτοκούραδο συνήθως μας ταλαιπωρεί πολύ. Πρώτ' απ' όλα μέχρι να φτάσει στο ορθόν, πρέπει να προηγηθεί ανάγνωση, μελέτη, γιόγκα, αυτοανάλυση, αυτοσυγκέντρωση, αυτομασάζ, αναπνοές. Θα προηγηθούν οπωσδήποτε εισαγωγικές κλανιές που ανακουφίζουν την περιοχή ώστε να μπορέσει η κουράς να πέσει. Και μόοολις ξεμυτίσει, μας έσκισε. Γιατί είναι σκληρό. Γιατί προεξέχουν διάφορα πράγματα τα οποία δεν θέλουμε να ξέρουμε τι είναι και γιατί δεν τα καλοχωνέψαμε. Γιατί πιάνει τις αιμοροΐδες μία μία και τις ξεκάνει. Γιατί οι κοιλιακοί και τα λοιπά σωθικά μας έχουν παίξει να προσπαθούν. Και μετά απ' όλο αυτό, στάζει κι ένα δάκρυ.

Αν είναι μικρούλι το σφιχτοκούραδο, απλώς γαργαλάει λιγουκάκι. Μας αφήνει όμως με την έκφραση μη ικανοποίησης στη μούρη. Ότι δεν χέσαμε καλά σήμερα.

Όλα τα παραπάνω αφορούν κυρίως τα σερνικά σφιχτοκούραδα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και θηλυκά. Στα θηλυκά, είναι σχεδόν όλες τις φορές θέμα δυσκοιλιότητας. Έχεις μαζέψει μέρες ολόκληρες και δεν μπορείς. Στα αρσενικά όμως, πολύ συχνά είναι θέμα διατροφής.

Η μπόχα του σφιχτοκούραδου είναι χαρακτηριστική. Είναι πολύ περιεκτική και κατά περίεργο τρόπο θυμίζει την μπόχα του παιδικού σκατού, ε φτάνει πια μας αηδίασες, γράψε και για τίποτ' άλλο, γράψε για την τριανταφυλλίλα, ναουμ.

Σύνθετη λέξη, από την αρχαιοελληνική λέξη θριξ (τριχ-ός) που σημαίνει «τρίχα», σηματοδοτεί οποιοδήποτε αντικείμενο το οποίο επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από το πρόσωπο Α και περιέχει τρίχες ενός προσώπου Β (βλ. πετσέτα, τυρόπιτα, τσιγάρο, κτλ).

1. Ο Λαρισαίος.

2. Ο βρωμοπόδαρος, αυτός που οι πατούσες του μυρίζουνε τυρίλας (σε γενική πτώση). Βλ. και τυρέμπορας.

Ο όρος προέρχεται από το όνομα του μεσαιωνικού συγγραφέα Τυρόλδου, πιθανώς μυθικού. Βλ. εδώ.

(Ακολουθεί μεγάλο μπλιάχ και ίου).

Τυρόπιπα λέγεται κοροιδευτικά και καλούα η τυρόπιτα. Βέβαια, ως σλανγκισταί και γενιά που μεγάλωσε με σαΐτες και τα ρέστα, εμείς θα δώσουμε το κάτι άλλο στη λέξη ετούτη.

Τυρόπιπα λοιπόν είναι η πίπα, η οποία γίνεται σε ματζαφλάρι το οποίο έχει τσακωθεί με τα σαπούνια άρα έχει μαζέψει αρκετό τυρί. Τόσο που θα το ζήλευε και τυρόπιτα!

(Μπλιαχ ε; Εγώ προειδοποίησα πάντως!)