Ορισμοί με ετικέτες (45)
Εμφανίζονται 31-40 από 45

Σημείο των καιρών, παρατηρείται στη σόουμπιζ (κινηματογράφος-τηλεόραση-θέατρο).
Να μην συγχέεται με εν γένει πουστλέ εμφάνιση στα μήδια (π.χ. πρωινάδες, haute-κοπτοραπτούδες, κορδελλιάστρες κλπ) ή καφενόβιους αφορισμούς του τύπου «οι πούστηδοι κι οι οβραίοι έχουνε πιάσει τα πόστα», διότι είναι ειδικότερη έννοια. Εξ άλλου οι συνεπείς αδερφές είναι αξιότιμες.

Πρόκειται λοιπόν για σύχρονη κακέκτυπη έκδοση του πρωτότυπου στύλ του αξιολογώτατου Μαρίνου, που προβάλλει λουμπινίστικα απωθημένα, αποτυπωμένα σε χαριεντισμούς του τριπτύχου «λίγο σεξισμός, λίγο οτινανισμός και τ’ αγοριμού» δίκην χιούμορ, υποτιμώντας τη νοημοσύνη του κοινού για να τα κονομήσουμε.

Η δε πλάκα είναι οτι στη λούμπα της μίμησης-διάδοσης του πουστρομανιερίστικου ανθυποστύλ «it’s fun 2B gay» ξεπέφτουν τόσον οι γυναίκες (ας μην ξεχνάμε οτι γνωστή και ήδη εκλιπούσα παρουσιάστρια-τραγουδιάρα σημείωσε τεράστια επιτυχία ξεθάβοντας την καλιαρντή), όσο και άντρηδοι που ενσωματώνουν (απο άγνοια της αργκό) στην καθομιλουμένη τους, τα βαθειά λατινικά...

Κλασσικά παραδείγματα τα αστειάκια γνωστού αργυρώνητου τηλε-κήνσορα, η «θεατρική δουλειά» επιφανούς υπέρβαρου (ταλαντούχου ωστόσο) συνθέτη, η «φρεσκάδα» τηλεοπτικής σειράς της οποίας το σήμα έγινε ρίνγκ-τόνε λιπγκλοσσοφόρων πορτοκαλοκοκκινονύχων γκομενακίων προ ολίγων ετών, καθώς και γνωστό ζεύγος σκηνοθετών των μεγάλωνε κινηματογραφικώνε επιτυχιώνε, που διατυμπάνιζε εκδικητικά την ποσοτική υπεροχή των εισιτηρίων του έναντι της αδικομούνας της Υπολοχαγού Νατάσσας!

Αλλά κάτι τέτοιες συγκρίσεις έκανε κι ο Εθνικός μας Στάρ...

Ο Αλμοδόβαρ επεχείρησε απο τα 80’ς επισταμένως διά μέσου της (πραγματικής) ιβηρικής τρέλλας στα πλαίσια της πρωτοπορίας της λεγόμενης «Movida Madrileña», να απενοχοποιήσει την ομοσεξουαλική προτίμηση και καθημερινότητα, ενώ εν Ελλάδι μόλις και περί τα μέσα των 90’ς κατεβλήθη προσπάθεια να νομιμοποιηθεί αρπακολλατζήδικα (πουλώντας τρελλίτσα), η ετεροσεξουαλική συνεύρεση (!) λόγω της άκρατης συντήρησης της μπιρσιμόβιας-γιομπαζολίσιας τηλεόρασης των 80’ς και συν αυτή, όπως-όπως βρήκαν χώρο να ξετσουμίσουν τσόντα κι οι λούγκρες.

Ακολούθησε η λαίλαπα των φυλλάδων του γνωστού επαρχιώτη εστέτ (sic), που διαμόρφωσε «άποψη» συμμεριζόμενος το καλτ του σεξουαλικού τιραμισουρεαλισμού, κατά το δημώδες «στη μάπα πάρε τα ευθύς, που λέει και το Νίτρο - ο γιάπης δεν εμπόραγε και κάθησες στο Μήτρο».

Υπ’ αυτήν την σύγχυση, όντως η Αθήνα κατέστη η Μητρόπολη της Ελλάδας...

Καίτοι είναι συγκινητική μια κραυγή κοινωνικής αποδοχής, εν τούτοις τέτοιες μανιέρες ουσιαστικά αποτελούν το δούρειο ίππο της ψευτο-ανέμελης ταραντέλλας στην μίζερη καθημερινόπιτα της κυρα-Περμαθούλας (η οποία περιφρονείται εμμέσως αφού καταξιώνεται το μοντέλο του σταρχιδιστικού «να περνάμε καλά»).

Η δε «παρεΐστικη» ατμόσφαιρα καθηλώνει τον θεατή σε ρόλο οφθαλμοπόρνου, αφού οι πύλες του χαβαλέ παραμένουν ερμητικά κλειστές γι’ αυτόν.

Άσε που διαιωνίζουν διαδραστικά το μπανάλ πρότυπο του νεήλυδος, που εμφανίζεται ως «βασιλικότερος του βασιλέως», προκειμένου να ενταχθεί στις κοινωνικές δομές, όμοια όπως κάνουν σήμερα οι αλλοδαποί αλλά και οι κνίτες της μεταπολίτευσης, που αμιλλώντο τας κορασίδας της αστικής τάξεως, προκειμένου να ψ/πείσουν το κοινό της Αλλαγής, ότι δεν βαστούν πλέον κονσερβοκούτια, αλλά άνθη...

Κρύβουν υπεραναπληρωματικά έναν βαθύτατο συντηρητισμό, προσκομίζοντας εκπρόθεσμα πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων τύπου «δικαίωμα στον ομόφυλο γάμο» κλπ, ο οποίος αφ’ ενός είναι από μακρού παρωχημένος (δηλ. κλασμένος) θεσμός για την ίδια την «φυσιολογική κοινωνία», αφ’ ετέρου προσβάλλει τον ίδιο τον πυρήνα της κουλτούρας της διαφορετικότητας.

Είναι επίσης γνωστή η μούφα της πλαστής αυτοϋπονόμευσης (έστω και ως αυτοκριτική), η οποία σπεύδει να καλύψει όλα τα τυχόν κενά της επερχόμενης κριτικής, ώστε να την «εκμηδενίσει» a priori και να μην πληγωθεί ο ναρκισσισμός του απολογουμένου (άνευ κατηγορίας).

Τέτοια καμώματα όμως και ανέντιμα είναι και μεταβάλλουν άδικα εκόντες-άκοντες τους κοινωνούς της λοιπής ομόφυλης πραγματικότητας σε τζουτζέδες, όπως κατηγορήθηκε κι ο Ζαμπέτας για τα τερτίπια του, που κατέστησαν προσιτή στους νεόκοπους αστούς τη λαϊκή κουλτούρα για να βγάλει το ψωμάκι του, με την διαφορά ότι ο τελευταίος είχε μιαν ανεπαίσθητη ειρωνική λάμψη στο βλέμμα κι ένα κρυμμένο μαχαίρι στο λόγο...

Αφιερούται τη(ι) Χότζαινα(ι).

Περιγράφει στυλ ανθρώπου, το οποίο κυρίως δεσπόζει στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και χαρακτηρίζεται από τεχνητό και επιτηδευμένο σκανδαλισμό για φριχτά πράγματα που ανακαλύπτει όψιμα ενώ τα ήξερε και αυτός και όλοι. Είναι, δηλαδή, ό,τι και ο τσιαμτσίκας, με τον κλασσικό αποδομένο από τον Μητσικώστα διάλογο:

- Πέφτω από τα σύννεφα, Νίκο Τσιαμτσίκα!
- Έτσι όπως τα λες, Νίκο Ευαγγελάτο...

Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να καταχωρισθεί, δεδομένου ότι υπάρχουν μόλις τρία διαδικτυακά ευρήματα (όλα στον Πληθυντικό), και τα εις -ακιας εγείρουν ζήτημα ως προς την καταχωρισιμότητά τους, πάντως περιγράφει πολύ υπαρκτό φαινόμενο.

Λογοπαίγνιο με το τηλεπάθεια που σημαίνει την απάθεια, η οποία καλλιεργείται από την τηλεόραση.

Επειδή στην τηλεόραση τα βλέπεις όλα, και δημιουργείται μια ψευδαίσθηση ότι είσαι «μέσα στα γεγονότα», δεν σου κάνει εντύπωση μετά αν βλέπεις φόνους, βιασμούς, πολέμους και ταλιμπάν. «Στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως», που λέει κι ο μελωδός.

Επίσης, επειδή ακριβώς υπάρχει η τηλεόραση, κάποιος μπορεί να μην βγει από το σπίτι του για να συμμετάσχει σε ένα γεγονός, λ.χ. διαδήλωση, ομιλία, ποδοσφαιρικό αγώνα, αφού μπορεί να το δει στην τιβί. Έτσι ενθαρρύνεται στο να γίνει καναπεδάκιας. Ακόμη περισσότερο με την διαδικτυακή τηλεόραση και τις εκπομπές on demand, που δίνουν την ευκαιρία και σε ιντερνετομαλάκες να τραγουδήσουν μαζί με τον λεπά «και κάνω έρωτα μαζί σου με τηλεαπάθεια, σ'έναν κόσμο μπερδεμένο, όλο απάθεια».

Συνοδεία του, καβάλα σε καναπέδες, έχουν γράψει ιστορία πολλές παρέες, συχνότατα μπροστά σε τηλεοπτικές οθόνες όπου λαμβάνουν χώρα ποδοσφαιρικά κι άλλα πρωταθλήματα, διαγωνισμοί της Eurovision, εκλογικά αποτελέσματα, εγκληματικά αποκτημένες ταινίες αλλά κι όποτε άλλοτε κάτι φέρνει πιο κοντά.

Βολικό· δεν χρειάζεται να πλυθεί σχεδόν τίποτε μετά, αφού «η κότα, η πίτσα κι η γυναίκα θέλουν χέρι», συχνά ρεφενέ, με χρόνο προετοιμασίας ένα τηλέφωνο κι ένα μισάωρο, έχει μεν σχεδόν αντικαταστήσει πλήρως τον κοντινότερο στην παράδοση συνδυασμό ούζου – μεζέ, αλλά δίνει δουλειά σε πολλούς πιτσαδόρους που νιώθουν κάτω από παντελόνι και ..σκελέα πως το δίπλωμα δίτροχου είναι, φευ, αποδοτικότερο του μεταπτυχιακού.

Αν και δύναται να προσφέρει τεράστια γευστική ποικιλία ανάλογα με τα γούστα, σαφώς ο συνδυασμός χορτοφαγική με μοναστηριακή υπολείπεται τραγικά τού απ’ όλα με οποιαδήποτε ξανθιά.

Για την ώρα ελάχιστοι έχουν προβληματιστεί αν το περιεχόμενο λουκάνικο παλιά χλιμίντριζε.

Με μόνο σκοπό την πληρότητα ενός πικάντικου menu, να πληροφορήσω πως η αβέβαιη ετυμολογία της ιταλικής «pizza» από το ελληνικό «πίττα» έχει πολλά ερείσματα, ενώ η «μπύρα» μας ήρθε από το βενετσιάνικο «bira» κι αυτό απ’ το γερμανικό «Bier».

Σαφώς σπανιότερα σερβίρεται και το «πιτσόμπιρο».

Εκ τηλεόρασης νεοντελάλης, ο οποίος διασώζει μία ή και τις δύο από τις παρακάτω ιδιότητες του παλιού καλού ντελάλη:

1. Αποτελεί έναν μεσάζοντα μεταξύ του καθεστώτος και του υπηκόου. Παλιότερα ανήγγελε τα αποφασισθέντα, σήμερα τα διερμηνεύει κομψότερα στα παραθύρια, διατηρώντας ωστόσο έναν τυπικό χατζηαβατισμό.

2. Διαλαλεί την πραμάτεια του την οποία και πουλάει προνομιακά. Σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι η απαραίτητη φωνάρα.

Εκφράσεις κατ' ευθείαν παρμένες από τα αγγλικά που μάς σερβίρουν οι της Αγγλοσαξονικής παιδείας μετέχοντες, με προεξέχοντα τον Αλέξη Παπαχελά.

Οι παπαχελληνικούρες κείτονται στην νεκρή ζώνη ανάμεσα σε αμερικλανιές τ. δώσε κώλο στον ρουφιάνο και στους φορ τεχ λουλζ μοντυπαϊθονισμούς τ. τα διαπραγματευτικά πατατάκια. Ορισμένες θα παραμείνουν δακτυλοδεικτούμενα μαργαριτάρια ενώ άλλες ήδη φοριούνται ad nauseam στην καθομιλουμένη.

Βλ. επίσης: αγγλιά.

Παρουσιάζουμε δειγματολογικά μερικές λέξεις-πίσω-από-τις-οποίες-κρύβεται-ο-Αλέξης και προσβλέπουμε και στην βοήθεια του κοινού.

Ασίστ: Khan (από το δουπού)

Το εισήγαγε μια που πουλούσε χαλιά στην τηλιόραση, Μοιραράκη αϊ θίνκ, για να περιγράψει μια απόχρωση του κόκκινου και του μπορντώ ίσως.

Ο δημοσιογράφος ή δημοσιοκάφρος, κυρίως ο τηλεοπτικός τοιούτος, ως αναληταράς αναλισκόμενος σε μπλαμπλά σε τηλεοπτικά παραθύρια. Εν ολίγοις αυτός που μιλάει για πολλά χωρίς να λέει τίποτα ουσιαστικό, καταφεύγοντας συχνά σε μηντιακούς τουκανισμούς.

Τα « Μεγάλα Πλάνα» που διαρκούν κατά μέσο όρο περισσότερο χρόνο από τα υπόλοιπα πλάνα καθώς και τα πολλά single shots που εμπεριέχουν μικρές υποενότητες αλλά είναι συγκροτημένα σε ένα πλάνο, ονομάζονται μονόπλανα. Τα μουνόπλανα είναι αυτές οι μεγάλοι περίοδοι πρηξαρχιδίασης που προσφέρει η χ παρουσιάστρια, όπου ο σκηνοθέτης κάνει ζουμ στα βυζγιά της ενώ αυτή μιλάει για διάφορα θέματα, κυρίως για ζώδια και τον νέο δίσκο του Τσαλίκη (τοποθέτηση προϊόντος).

Φρίτζουλας ή Fringουλας (ουσ). Εκ του Αγγλικού όρου Fringe( μετφ.) Περιθώριο. Σε πιο ελευθέρη μετάφραση, της κάθε είδους περιθωριακής ή μη αναγνωρισμένης επιστήμης σημερά. Βεβαιά σε αυτό το είδος μπορεί έμμεσα να ενταχθούν οι επιστήμες που βρίσκονται ακόμα σε πολυ αρχικό στάδιο. Παράδειγμα χαρακτηριστικο είναι, το ταξίδι στο χρόνο και τα σχετικα...

Όρος που περιγράφει τον ακόμα και σήμερα ένθερμο τηλεθεατή, die hard fan και επαναληπτικό downloader των επεισοδίων της επιτυχημένης σειράς Fringe του JJ Abrams και άλλων δυο, αγνώστου ταυτότητας και λοιπών στοιχείων, συγγραφέων που προβάλλονταν σε γνωστό Αμερικάνικο τηλεοπτικό δίκτυο από το Σεπτέμβρη του 2008 ως το Γενάρη του 2013.

Είναι ο τύπος που θέλει να δουλεύει στην Massive Dynamic και να έχει Cortexiphan στο σύστημα του. Αυτό είναι ο εγκέφαλος άλλα έτσι το λέγαν στη σειρά, τι να κάνουμε.

Είναι συνεχώς σφόδρα ερωτευμένος με την θεόκαυλα πράκτορα του FBI , την Olivia Dunham. Fact.

Αφού έχει μόλις λύσει ένα Περιθωριακό συμβάν εργαζόμενος σε ένα εργαστήριο σε ένα από τα υπόγεια του Harvard (ναι το μέρος έχει πολλά υπόγεια, όχι ένα)

θα ήθελε να κατεβάζει σφηνάκια τεκίλας σε hip underground μπαρ στο Cambridge

ενώ διαβάζει Κβαντική Μηχανική με τον κολλητό του, τον Peter Bishop.
Σημειωτέον, έχει πλαστογραφήσει και ο ίδιος το PhD του στην Engineering Science slash Physics από το Massachusetts Institute of Technology όπως και ο Peter άλλωστε.

Και το σημαντικότερο, να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες LSD ή αλλιως να τριπάρει με το τιτάνα της σειράς τον ανυπέρβλητο John Noble που παίζει τον ρόλο του αξεπέραστου Walter Bishop και να βλέπουν μαζί φευγαλέες εικόνες από από ένα παράλληλο σύμπαν .

Θέλει να τον ελευθερώσουν από το Ήλεκτρον μετά από 21 χρόνια για να πολεμήσει μαζί με την Αντίσταση και την αρχηγό της, ΤΟ εικονιζόμενο καυλέτο την φανταστική «φανταστική» κόρη της Μιλφάρας του μέλλοντος της Olivia, τους κακούς Παρατηρητές, μην έχοντας γεράσει ούτε μέρα αφού τόσο καιρό ήταν σε αναστολή ζωτικών λειτουργιών μέσα στο Ήλεκτρον.

Ασήμαντες λεπτομέριες. Οι Παρατηρητές, δεν γερνάνε, πίνουν μόνο νερό, τρώνε τα πάντα με άφθονη tsili sauce,
σε κοιτάνε έτσι,
βλέπουν την υφή του χωροχρόνου έτσι και
παρατηρούν τα πάντα γύρω τους έτσι. Ανοίγουν σκουληκότρυπεςκατά βούληση που τους επιτρέπουν χωρίς συνέπειες να ταξιδεύουν στον χωροχρόνο, μέχρι σημείου δηλαδή να έχουν δει τα πρώτα λεπτά της ζωής του Σύμπαντος. Στην αρχή μόνο παρατηρούσαν την ανθρώπινη ιστοριά ,
αλλά αφού έκαναν πουτάνα τον πλανήτη το 2609 λόγω τρομακτικών τσιπακίων που μπαίνουν μόνα τους στον εγκέφαλο τους τα οποία τους κάνουν σουπερκομπιούτερς χωρίς συναισθήματα, έτσι ώστε τέρμα το γαμήσι και το μουνί το 2609 και όλοι οι καράφλες είναι παιδία του σωλήνα. Because bros before hoes dude.

Λόγω του δήθεν πολύ αντιφατικού και ανεξήγητου για πολλούς τέλους της σειράς, ακόμα και σήμερα προσπαθεί να το εξηγήσει.

Αν και εν μέρει το έχει καταφέρει, έχει χάσει λίγα από τα λογικά του και θα ήθελε ο δισεκατομμυριούχος καλύτερος του φίλος να του αφαιρέσει χειρουργικά κομμάτια από τον εγκέφαλο του για ξεχάσει αυτές τις ιδέες, μετά να κλειστεί για 17 χρόνια στο St.Claire's Mental Institution στην Κομητεία Essex της πολιτείας της Μασαχουσέτης και να έρθει ο γιος του από το παράλληλο σύμπαν,

τον οποίο απήγαγε από «εκεί» σκίζοντας την υφή του ίδιου του χώρου πάνω στην παγωμένη λίμνη Raiden στο Schenectady στην κεντρικό-ανατολική πολιτεία της Νέας Υόρκης το 1985,

να τον βγάλει ως κηδεμόνας του μαζί με την ξανθιά καύλα πράκτορα του FBI που μόλις μετατέθηκε σε ένα τμήμα του FBI που έχει διευθυντή τον Phillip Broyles (για να φάει τα λαχανικά του παιδί σας και σας παρακάλω δεν χρειάζεται να με ευχαριστήσετε) και το οποίο ερευνά υποθέσεις που σε κάνουν άνετα a psycho and a complete mental.

Αυτά ως μια περιγραφή από έμενα, ένα γνήσιο Φρίτζουλα

Και μέχρι την επόμενη φορά κ. JJ Abrams τρεις τελείες