Ορισμοί από τον Khan (2067)
Εμφανίζονται 1841-1850 από 2067

Το τρυφερό πόδι (στον κόσμο όχι του Λούκι Λουκ αλλά του Παλούκι Λουκ), το αντίθετο του κωλοπετσωμένου. Είναι δηλαδή ο φλώρος που δεν έχει εκτεθεί στην τραχύτητα και τους κινδύνους της ζωής με αποτέλεσμα τα κωλομάγουλά του να είναι υπερβολικά τρυφερά, ο βουτυρομπεμπές, ο βιτάμ σοφτ.

Σεξουαλικές σημασίες του τρώω:

1. Όταν έχει ως αντικείμενο τον ερωμένο/η σημαίνει γαμώ. Ακριβέστερα σημαίνει το γαμήσι ως ένα κατακτητικό (ή και εξουσιαστικό) επίτευγμα ύστερα από δυσκολία ή, τουλάχιστον, μεγάλο πόθο. Γενικά, υπάρχει μια ανοικτή γραμμή επικοινωνίας μεταξύ κανιβαλισμού και σεξ, καθώς το σεξ διατηρεί αενάως κανιβαλιστικά στοιχεία, ενώ αντιστρόφως και η πράξη της τροφοληψίας είναι αρκούντως λιμπιντιάρικη. Πάντως η γενική σεξουαλική σημασία του τρώω μάλλον σημαίνει το επίτευγμα, σαν ένα γαμήσι που μετά γράφεις το όνομα της γκόμενας στο καρνέ σου, για να βελτιωθεί το τσιβί σου ένα πράμα. Ή για τους μη νάρκισσους, μια απόλυτη συγχυτική ταύτιση με το αντικείμενο του πόθου, που αναιρεί κάθε ετερότητα. Κατά μια έννοια το φάγωμα είναι το ιδανικό του σεξ, η απόλυτη ένωση/ κατάκτηση, όμως για πολλούς η ομορφιά του σεξ έγκειται ακριβώς στο ότι έχει μεγαλύτερη διατήρηση ετερότητας και μη κατάκτηση από ό,τι το φάγωμα.

2. Ως σημαντική υποπερίπτωση του προηγουμένου το τρώω τον κώλο/κωλαράκι /κωλαρίνι/ σουφρέτο κ.τ.ό., όπου καταφέρνεις να πάρεις ως έπαθλο την δυσκολότερη οπή ύστερα από την σχετική προσμονή, προσδοκία. Σχετικό και το του τρώω το κουλούρι.

3. Μερικά κλικ πιο κυριολεκτικά σημαίνει την αιδοιολειχία ή την πρωκτολειχία (ροδέλα). Για την αιδοιολειχία μπορεί να ειπωθεί και για να δηλώσει τον υπερβάλλοντα ζήλο ενός μουνάκια, που συμπεριφέρεται στο μουνί λες και είναι κάποιο καλό γεύμα, και παράγει υπερβολικούς ήχους, γενικά είναι κάπως λιμασμένος. Για την πρωκτολειχία, μπορεί να ειπωθεί και για να επιτείνει την ηδονjική αηδία ή την αυταπάρνηση του γλείφοντος που δεν ορρωδεί μπροστά στο ενδεχόμενο να τσιμπήσει κανά μεζέ.

4. Όταν αντικείμενο είναι, ρωτήστε με, ρωτήστε με... - Ποιος; Αυτός! 1-0! Τότε απλά σημαίνει ότι κάποιος εγκυβώτισε τον πέοντα, ως άλλη αμοιβάδα την τροφή της.

1. Ό,τι και τα στραβώνω και τρώω στράβα, δηλαδή θυμώνω, εκνευρίζομαι, τσαντίζομαι, ώστε να στραβώνω το πρόσωπό μου, κάτι με χαλάει και μου χαλούλου ή μου χαλούμι την διάθεση. Το ρήμα τρώω δηλώνει τον απολύτως παθητικό χαρακτήρα του βιώματος που το υποκείμενο το υφίσταται εξωγενώς, όπως λ.χ. και στο τρώω φλασιά. Μιλάμε δηλαδή για μια ομηρική ψυχολογία, όπου τα αισθήματα έρχονται απ' έξω και τα τρώμε δίκην τροφής ή πούτσας. Όποιος ενδιαφέρεται για το ρήμα «τρώω» στην σλανγκ μπορεί να το αναζητήσει στο σάιτ μας για να δει πόσα πολλά αντικείμενα συντάσσονται μαζί του.

2. Πιο ειδικά στην σεξοσλάνγκ, αναφέρεται στην περίπτωση όπου ο/η ερώμενος/-η δέχεται CIF (=Cum In Face, δηλαδή εκσπερμάτιση στο πρόσωπο), όπου ελλείψει μπαζοκόφτη τα φλόκια πάνε στα μάτια, με αποτέλεσμα ένα παροδικό στράβωμα που συνοδεύεται από το επιφώνημα το μάτι μου! Επιβεβαιώνονται έτσι οι ιατρικές θεωρίες του 19ου αιώνα που διατείνονταν ότι η μαλακία προκαλεί τύφλωση, έστω παροδική. Η δεύτερη χρήση, πάντως, δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη δικτυακώς.

Σημειωτέον ότι και στις δύο χρήσεις συνήθως είναι στον Αόριστο («έφαγα στράβωμα»), αφού την στιγμή που το τρως δεν μπορείς και να το ανακοινώσεις.

-Μούνα που είναι σαχλαμούνα και σαχλοκούδουνο ή τσακλοκούδουνο, ανήκουσα στην ευρύτερη συνομοταξία της χαζομούνας. Μπορεί να λεχθεί και ως τσακλαμούνα, αλλά το ουδέτερο είναι πιο σύνηθες.

Ετυμολογία του «σαχλός»: Βλ. την ενδιαφέρουσα άποψη του Ιωάννου στο σαχλά. Κατά Μπάμπη: Αβέβαιου ετύμου. Ίσως < σαχνός = τρυφερός, αδύναμος, πρβλ. ψαχνό.
Ή < ποντιακό σαφλός < αρχαίο σαθλός = άλλος τύπος του σαθρός.

Ασίστ: allivegp.

Με βάση τη σημασία που έχει το τσαρδί, όπως μας τη δίνει ο Κρεψίνης στον άλλο ορισμό, στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων, τσαρδί είναι το παρακμιακό σπίτι, ο παρακμιακός οίκος ανοχής, το ντέλο, όπου οι σεξουαλικές "υπηρεσίες" αρχίζουν από πολύ χαμηλές τιμές, ξερωγώ 10-20 γιούρια, και το σκηνικό έχει μια ανάλογη παρακμίλα, λ.χ. σοβάδες να πέφτουν από το ταβάνι, μπαζόλες εκδιδόμενες και ακόμη χειρότερες τσατσάδες, καταστάσεις που συνιστούν ακόμη περισσότερο τον ηρωισμό του μπουρδελιάρη. Καταχρηστικώς χρησιμοποιείται και για κα(υ)λύτερους οίκους ανοχής μέχρι και στούντιο.

Στα καλιαρντά είναι το λαρύγγι. Ο Ηλίας Πετρόπουλος το ετυμολογεί από το τσαρούχι (<τουρκικό çarık) στη λογική ότι λέμε και η γλώσσα μου έγινε τσαρούχι.

Κάτσε καλά και ποδανά.

Πολλοί το εκλαμβάνουν ως ένα χαριτωμένο έως γουτσιστικό επιφώνημα, όπως το τσα!, το γιούπι κι έτσι. Όμως οι παροικούντες την Σλανγκουσαλήμ γνωρίζουν ότι προέρχεται από την τσίκα (δες το λήμμα του Βίκαρ για ετυμολογίες), δηλαδή το «επεξεργασμένο, «ψημένο» μαύρο». Οπότε τσικαμπούμ < τσίκα + μπουμ, = το σκάσιμο του μπάφου, χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει.

Έχει γίνει διάσημο από το άσμα του Γ. Κούτρα σε μουσική Γ. Γιοκαρίνη, στίχους Σ. Μπουλά με τον τιραμισουρεαλιστικότατο στίχο «στο παράλογο το ρίχνεις του Ιονέσκο, χτες αγόραζες καρτούλες της Ουνέσκο».

Πηγή: Τζόνι Μπλακ.

Τσίκεν ή τσίκεν γκέιμ είναι ένα παιχνίδι όπου δύο οδηγοί κατευθύνουν τα οχήματά τους ο ένας πάνω στον άλλο προς μία σύγκρουση. Ο ένας από τους δύο θα πρέπει να στρίψει, αλλιώς θα συγκρουστούν και θα σκοτωθούν ή έστω χτυπήσουν άσχημα και οι δύο. Όμως αν τελικά ο ένας κ(ι)οτέψει και στρίψει, σώζοντας τη ζωή και των δύο θα στιγματιστεί ως τσίκεν (=κοτόπουλο στα αγγλικά), δηλαδή ως κότα, ως κλασομέντας, ως δειλός και θα θεωρηθεί ότι έχασε το παιχνίδι και την πρόκληση. Για περισσότερα, δες στη Βικούλα. (Ίσως και να λανθάνει υπαινιγμός στις κοκορομαχίες, αν και πιθανότερος φαίνεται ο υπαινιγμός στο κοτόπουλο ως μεταφορά για τον δειλό άνθρωπο).

Από το παιχνίδι αυτό μεταξύ οχημάτων, το τσίκεν έχει περάσει στη θεωρία παιγνίων, όπου έχει αναλυθεί και μαθηματικώς (βλ. εδώ και εδώ), καθώς και σε εφαρμογές της στην οικονομία και την πολιτική. Δύο παραδείγματα μεταξύ πολλών είναι: Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών μεταξύ Η.Π.Α. και Ε.Σ.Σ.Δ., με πιθανή κατάληξη την καταστροφή όλου του πλανήτη (η οποία προς το παρόν ευτυχώς αποφεύχθηκε). Προσφάτως, τη διαπραγμάτευση στην Ευρωζώνη, μεταξύ ισχυρών χωρών, όπως η Γερμανία, και της αδύναμης Ελλάδας, όπου όμως υπήρχε η εντύπωση ότι αν η Ελλάδα εγκατέλειπε την Ευρωζώνη, η ίδια μεν θα καταστρεφόταν, αλλά ενεδέχετο να συμπαρασύρει σε καταστροφικές συνέπειες και την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Το ιδιότυπο αυτό τσίκεν φαίνεται ότι προσπάθησε να παιχτεί από τον σενσέι της θεωρίας παιγνίων Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος φιλοδόξησε να βαρουφακήσει ή βαρουfuckήσει τους ισχυρούς της Ευρωζώνης πλην μάλλον με τον κώλο. Σημειωτέον πάντως ότι το ασύμμετρο τσίκεν όπου λ.χ. ο ένας οδηγός έχει τριαξονική νταλίκα και ο άλλος οδηγός Fiat Punto (πού ν' το;) είναι μία από τις πιθανές μορφές τσίκεν, καθώς ο αδύναμος οδηγός ευελπιστεί ότι ναι μεν ο ίδιος θα κινδυνεύσει να καταστραφεί ολοσχερώς, πλην όμως αν κάνει την καμικαζιά, μπορεί να κιοτέψει ο ισχυρός φοβούμενος τις έστω μικρές ζημιές που μπορεί να του επισυμβούν. Βεβαίως το ασύμμετρο τσίκεν μπορεί να αποβεί μονομερώς καταστροφικό για τον αδύναμο.

Εκ των Τσικνοπέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή με λίγο από Κυριακή του Πάσχα. Ήθος και έθιμο αντιεξουσιαστών, οι οποίοι σουβλίζουν αρνί και τρώνε τα λοιπά κρεατικά, λ.χ. κοκορέτσια κ.τ.ό., όχι την Κυριακή του Πάσχα μετά την Σαρακοστή ή την Τσικνοπέμπτη πριν, αλλά κατά την Μεγάλη Παρασκευή που αποτελεί την μεγαλύτερη νηστεία στην χριστιανική παράδοση. Προφ θέλουν να αποδομήσουν έτσι την διάκριση νηστίσιμου και αρτύσιμου, την οποία αντιλαμβάνονται ως καθεστωτική. Η Τσικνοπαρασκευή γιορτάζεται δίκην λαϊκού πανηγυριού σε αντιεξουσιαστικούς χώρους πέριξ της Πλατείας Εξαρχείων και σε διάφορους άλλους χώρους που τελούν υπό κατάληψη από αντιεξουσιαστές καθιστάμενη στοιχείο της αναρχικής κουλτούρας.

Βεβαίως, υπάρχει και η πιο δόκιμη Τσικνοπαρασκευή, δηλαδή η Παρασκευή αμέσως μετά την Τσικνοπέμπτη, την οποία πολλοί επιλέγουν για τσίκνισμα, καθώς είναι πιο βολικό. Ωστόσο, δεν μας απασχολεί αυτή, και εξάλλου ούτε αυτή είναι απολύτως δόκιμη, καθώς δεν προβλέπεται από την παράδοση, αλλά γίνεται για λόγους ευκολίας, όπως η γαμοβάπτιση. Επίσης, στον γούγλη δίνεται κι άλλη μια σημασία: Δηλώνει κάποιον που δεν τρώει μόνο την Τσικνοπέμπτη τον αγλέουρα αλλά κάθε μέρα. Κάθε μέρα Τσικνοπέμπτη δηλαδή, σαν τον Πάγκαλο ένα πράμα. Τέλος, είναι ευνόητο ότι ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από άλλους αντιχριστιανούς με διάθεση βλασφημίας, και επέκεινα της αναρχικής κουλτούρας.

Πάσα: Χαλικούτης.