Ορισμοί με ετικέτες (85)
Εμφανίζονται 31-40 από 85

Απορρυπαντικό κινημάτων και λοιπών λακέδων με σαφή κομματική δράση και αντιδραστική σύνθεση.

Εισπνεόμενες ναρκωτικές ουσίες, σκόνες, ηρωίνη και κοκό.

Η κατάληξη -ιάδα (και όχι απλώς -αδα) τείνει να γίνει συνήθης κατάληξη της γαμοσλανγκοτέτοιας. Προκύπτει από την Ιλιάδα του Ομήρου (ενδεχομένως και από άλλα αφηγήματα λ.χ. Αλεξιάδα και ό,τι) και σημαίνει: α) μια υπερβολή στην ενασχόλησή μας με ένα δημόσιο πρόσωπο, η οποία αποπροσανατολίζει από άλλα σημαντικότερα θέματα, (λ.χ. Ζαχοπουλιάδα, Τζουλιάδα) β) την ικανότητα κάποιου να παράγει ευφάνταστους και σουρεαλιστικούς μύθους με στοιχεία υπερβολής τ. το γάμησε και ψόφησε (λ.χ. φωσκολιάδα). Συχνά και τα δύο, ενώ αποφασιστικής σημασίας είναι να έχει λάβει η -ιάδα τις διαστάσεις επικίλας (λ.χ.Γκουσγκουνιάδα).

Ως λιακοπουλιάδα εννοούμε τα λιακούρεια έπη που ραψωδεί ο Δημοσθένης Λιακόπουλος, άκα Λιακό, άκα πουτινιάρης, τα οποία αφορούν στην ανωτερότητα των Ελλήνων και το πώς οι Έλληνες έχουν σχέση με ο,τιδήποτε καλό υπάρχει στον πλανήτη, αλλά και στο Σύμπαν. Βλ. απόγονος των Αφελίμ, το Σακέτο σε πακέτο.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο george που έβαλε το λήμμα στο Δημόσιο Πρόχειρο, το καταχώρισε ως λασκοπουλιάδα. Για το τελευταίο αυτό δεν βρήκα διαδιχτυακά ευρήματα, όπως για την λιακοπουλιάδα που δίνει πολλά, ωστόσο είναι ενδιαφέρον ότι έχουν συναιρεθεί δύο μορφές, ο Λιακόπουλος και ο αείμνηστος Λάσκος σε έναν, τον Λασκόπουλο. Οπότε, αντιστοίχως, η λασκοπουλιάδα αποτελεί μια επική αφήγηση που συνδυάζει στοιχεία, όπως οι εξωγήινοι, το ξανθόν γένος και ο Πούτιν, οι μύθοι της αρχαίας Ελλάδας, και η Βίβλος, οι γεροντάδες κ.τ.ό. του Λιακόπουλου, με (πα)παρετυμολογίες, πορτοκαλισμούς, αριθμητικές τ. τυχαίο; δε νομίζω και αμπελοφιλοσοφίες τ. Λάσκου.

Η έκφραση λιακοπουλιάδα χρησιμοποιείται συχνά όταν θέλουμε να επαναφέρουμε στην τάξη συνομιλητή μας που παραστράτισε κάποια κλικ ή και κανά τακ προς θεωρίες συνωμοσίας ή άλλες ευφάνταστες διηγήσεις, οπότε του λέμε κάτι του στυλ «έλα, άσε την λιακοπουλιάδα» ή «λιακοπουλιάδα τό 'κανες» κατά το λύσσα το έκανες.

Εισαγωγή εις την ιερά τέχνη του φιλιού (κοντολογίς: Kisses 101)

Ως γνωστόν, γενεαί και γενεαί εραστών έχουν κατηγοριοποιήσει τα φιλιά εις διαφορετικάς κατηγορίας ανάλογα με την τεχνική των. Πχ. οι ένδοξοι ερασταί παλαιοτέρων εποχών αναφέροντο εις το φιλί της κουμπάρας, το γαλλικό φιλί, ήτοι ασπασμός μετά χρήσης γλωσσής. Κατ' άλλους βέβαια, γαλλικό φιλί εστί η πεολειξία, αλλά αυτό δεν αφορά την εδώ πραγματεία. Ο ιχθυοασπασμός λοιπόν ή κατά του μαλλιαρούς δημοτικιστάς ψαρόφιλο είναι κατηγορία ασπασμού.

Έννοια ψαροφίλου

Εν τη διάρκεια του ψαροφίλου τα χείλη των ασπαζόντων ενόνοντω και αποκολλόντω κατά τακτά χρονικά διαστήματα, ούτως προκαλείται κενό δια προσρόφηση αέρος μετά του χαρακτηριστικού ήχου ωσάν να επρόκειτο δια προσρόφηση σαλιγκαρίου τινός από το κέλυφός του (ηχομίμησις: ιουφιουιουφφφιου!). Έτεραι φοραί, παρατηρείται και εξαγωγή αέρος παρά του κενού των ζεύγων των χειλίων και δια τούτου παράγεται οξύς συριστικός και βραχύς ήχος, ήτοι: σσσφιουου! Άλλοτε δε, ο ήχος θυμίζει προσρόφηση τούρκικού καφέ, ήτοι: σσφιουουου! Εν πάσει περιπτώσει, προ αυτών των ήχων υπάρχει ο εξίσου αποκρουστικός βραχύς ήχος αποκολλώσεως υγρών χειλίων, δλδ: σλομπ!

Δια λόγους συντομίας αλλά και αηδίας δεν θα αναφερθούν όλοι οι ήχοι αν και το θέμα χρήζει ιδιαιτέρας μελέτης και χρήσις εμετοσακκούλας (πόσους αηδιαστικούς ήχους δύνασαι να αντέξεις φίλε αναγνώστα;).

Η χρήση ψαροφίλου αποτελεί ασπασμόν της χειρίστου διαλογής διότι εκνευρίζει αμφότερους τους ασπασθέντες και τους γύρω αυτών (οι αηδιαστικοί ήχοι που λέγαμε). Οι τρίγυρω άνθρωποι ψάχνουν ποίο παράθυρο έχει χαραμάδαι και ποίος πίνει καφέ μετά θορύβου.

Επίμετρο-επίλογος-ηθικό δίδαγμα

ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΤΟ ΨΑΡΟΦΙΛΟ ΠΡΟ ΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΘΥΣΙΑΣ !

Τα πηκτά κομμάτια αίμα που «πέφτουν» από το αιδοίο κατά τις ημέρες της περιόδου.

Είναι μικρού μεγέθους και συνήθως επιπλέουν στη λεκάνη ή βολτάρουν στη μπανιέρα (ανάλογα το που βολεύεται κάποια να πλένεται). Το χρώμα τους κυμαίνονται ανάμεσα στα traffic red, rose, strawberry και coral red. Στην Κρήτη, συναντώνται και «μπριτζόλες», κατά την τοπική διάλεκτο.

1. Φορητό μικρό ηλεκτρικό ματάκι με πρίζα για το μπρίκι του καφέ.

2. Είδος μικρού πυροτεχνήματος που σέρνεται φλεγόμενο στο έδαφος και σφυρίζει.

3. Μηχάνημα - φορτωτάκι, άλλως εκσκαφάκι, πιο επίσημα φορτωτής πλάγιας ολίσθησης, αγγλιστί skid street loader. Πρόκειται για μικρό αυτοκινούμενο μηχάνημα, με τετράτροχη κίνηση στους δεξιούς και αριστερούς τροχούς, η οποία του επιτρέπει να είναι εξαιρετικά ευέλικτο, μέχρι και να κάνει πιρουέτες. Φέρει δυο βραχίονες, στους οποίους προσαρμόζεται ότι χωράει ο νους του ανθρώπου, φαγάνα, εκχιονιστήρας, χορτοκοπτικό, μπετονιέρα, πηρούνια και άλλα 16 που αναφέρει η Wikipedia και δεν ξέρω τι σημαίνουν.

4. Χημικό καθαριστικό για λεκέδες ρούχων.

Λέξη η οποία αποτελείται από δύο συνθετικά: παπαριά + βιολί.

Οι μεν παπαριές σημαίνουν τις μαλακίες που μπορεί κάποιος να λέει, και το βιολί προκύπτει από την φράση: Και αυτός το βιολί του.

Και τα δύο μαζί, συνθέτοντας την λέξη παπαροβιολιές, υποδηλώνουν ότι κάποιος, εκτός από τις μαλακίες που λέει, έχει και εμμονή με τις συγκεκριμένες έτσι ώστε να τις επαναλαμβάνει συνεχώς.

Αγγούρι θεωρείται το τυπάκι που ιδρώνει συνεχώς, παραπονιέται πάντα για τη ζέστη και κυκλοφορεί κάθε καλοκαίρι με ένα χαρτομάντιλο στο χέρι... είναι συνήθως ψηλός και λεπτός.

Προέλευση: Σύντμηση της λέξης «ζελατίνα».

Είναι η ζελατίνα-περιτύλιγμα ενός πακέτου τσιγάρων ή και η φαρμακευτική ζελατίνα που είναι αεροστεγής. Η συντομογραφία αυτή χρησιμοποιείται σε συζητήσεις μεταξύ χρηστών κάνναβης, αλλά και ναρκωτικών. Η ζέλα χρησιμοποιείται για να αποθηκεύει / καβατζώσει ο χρήστης το stuff του.

Πολύ συχνά τη συναντάμε και με το δεύτερο μέρος της κανονικής λέξης, δηλαδή ''τίνα''.

**Υπάρχει και δεύτερος ορισμός γι' αυτή τη λέξη σε κάποιες διαλέκτους και δεν έχει καμία σχέση με τη ζελατίνα. ΜΗΝ τολμήσει κανας μπινές και τον ανεβάσει.*

Το Αγαπημένο λινκ μας, το Favorite.