Ορισμοί με ετικέτες (229)
Εμφανίζονται 31-40 από 229

Ένας ακόμη νεολογισμός γιά το facebook, λογοπαικτικός και μάλλον απαξιωτικού χαρακτήρος, όπως υπαινίσσεται το δεύτερο συνθετικό του.

Όταν κάποιος δέχεται ιντερνετικά συσσωρευμένο μίσος, φθόνο και χλευασμό μεμονωμένα ή από οργανωμένες ορδές χέιτερζ (ο αντίποδας των γκρούπιζ). Πρόκειται για μορφή e-μπουλισμού.

Οιοσδήποτε μπορεί να φάει χέιτ, αλλά την μερίδα του λέοντος εισπράττουν:

• Τα πάσης φύσεως σελεμπριτόνια όπως πιχί ο Justin Bieber, οι One Direction, o Βαρουφάκης, καθώς και οι γκόμενες(οι) αυτών (συνήθως μέσω φλώρουμ, ιστιοσελίδων, τσίου και φουμπού.
• Διάφοροι τοπικοί ήρωες που δεν σιπάρονται με τίποτα. Σε σχολικό πιχί επίπεδο, τόσο οι φέιμους όσο και οι κραυγαλέα άκυροι μαθητές (συνήθως μέσω φατσομπουκίου ή ask.fm)

Πέον να σημειωθεί ότι οι χέιτερζ διαφοροποιούνται από τα κοινά τρόλια στο μέτρο που είναι πιο κακεντρεχείς, πιο στοχευμένοι και λιγότερο ο,τινανιστές. Το σλόγκαν των σερβιρισθέντων χέιτ (πραγματικών και γουαναμπή) είναι χέιτερζ γκόνα χέιτ.

Η εν λόγω σλανγκιά εκφέρεται κυρίως από χιλιετηράκια (παιδιά γεννημένα μετά το 2000).

Ασίστ: Βράσταγκερλ.

Λιωσίδι, οι κυριότερες κατηγορίες:

• Ο ντίρλας, η λιάρδα, ο εκτελών μπυρουέτες,
• Ναρκοσλανγκιά για τον τελειωμένο αρρωστάκια,
• Ο καΐλας, το σε σημείο απόλυτης εξαθλίωσης καψίδι με online γκέη-μινγκ,
• Όστις φαν-ατικός ενός μουσικού συγκροτήματος κυριολεκτικά λιώνει το βινύλιο από το πολύ παίξιμο,
• Το ζόμπι, ο ρανίδας, αυτός που στεγνώνει με τις ώρες μπροστά από τον κουλοχέρη,
• Η κάθε ψυχαναγκαστική και συνήθως πολύωρη ενασχόληση, ψώρα, καμενιά ή πώρωση με κάτι.

Ανάδοχος εκ του δουπού: Γαλαδριήλ.

Απόδοση στα Ελληνικά του αγγλικάνικου chaturbate, ήτοι της νεόκοπης πρακτικής αγνώστων να αυτοερεθίζονται συνοδείᾳ τρελών μωρών που καυλουργούν ηδυπαθώς μέσω webcam στην άλλην άκρη του κόσμου.

Ο τσαταυνανισμός αποτελεί την πέον σύγχρονη κι εξελιγμένη μορφή αριστερού σερφαρίσματος, καθώς επιτρέπει σε παγκόσμιες κοινότητες να λαγνουργούν περιπαθώς και αλληλεγγύως ατενίζοντας όποια χαρογραφημένη τε και αχαρτογράφητη παραφιλία τραβάει το φυλλοκάρδι τους σε πραγματικό χρόνο και ουχί κονσερβαρισμένη (πιχί τ. γιουπόρν).

Caveat emptor: ο τσαταυνανισμός δεν ενδείκνυται για δημόσια πρόσωπα και πολιτικούς διότι ο ο Μάκης ξέρει... (βλ. εδώ)

Εκ του αγγλικού «cheat»: εξαπατώ, απατώ, παραβαίνω τους κανόνες παιχνιδιού, απατεώνας.

Ανάλογα με την περίσταση λοιπόν, μπορεί να σημαίνει:

• Πως κάτι (ή κάποιος) τα σπάει, είναι σούπερ γουάου!!, γαμάτο, και γαμώ, άπαιχτο, αμαρτία σκέτη.

• Το κλου μιας ιστορίας, το χάιλαϊτ ενός θεάματος.

• (Στο σύμπαν των γκέιμερ) Το σπαστήρι, το κρακ, το προγραμματάκι που χρησιμοποιεί κάποιος για να πάρει λέβελ ή να νικήσει τους αντίπαλους ιντερνετικούς συμπαίχτες ξεγελώντας το παιχνίδι με το να αποκτήσει κάποιο πλεονέκτημα που θα κάνει τη διαφορά (περισσότερα εφόδια, όπλα, ζωές κλπ). Συντάσσεται συχνά με τα «κάνω», «μπαίνει», «βάζω».
  Σ’ αυτό το σύμπαν, χρησιμοποιείται και σαν πρώτο συνθετικό σε σχεδόν οτιδήποτε μπορεί να εκτελέσει την απατεωνιά.

• Σε διαλέκτους (π.χ. Ποντιακά, Πλωμαριανά), χρησιμοποιείται με την ίδια ακριβώς έννοια με το καταγεγραμμένο «τσίτι»: το βαμβακερό ύφασμα με τυπωμένα εμπριμέ σχέδια (αυτό εκ του τούρκικου «çit» με περσική καταγωγή) σαν μέρος συνήθως της γυναικείας φορεσιάς.

• Τα τσιτ-μιλ / τσιτ-μηλ (εκ του αγγλικού «cheat meal»), παίζουν πολύ μεταξύ όσων κάνουν δίαιτα ή, όπως π.χ. στα μποντιμπλιντεράδικα σινάφια, διατροφή.
  Σημαίνουν το προβλεπόμενο εκείνο γεύμα, που λαμβάνει χώρα μια στις τόσες και όπου ο εν διαίτη την καταστρατηγεί προκειμένου να μην κρασάρει ψυχολογικά και την εγκαταλείψει, τρώγοντας ό,τι απαγορευμένο ποθεί κολασμένα, σε ελεγχόμενη ποσότητα βεβαίως-βεβαίως.

Όταν οι φεϊσμπουκλούδες και οι φεϊσμπουκάτοι φεϊσμπουκώνουν έως τα μπούνια από το πολύ το φατσομπούκι.

Εκ του γιολοσελφομαλακαραλαϊκοντακφεησbukkaγκώνω.

Φοριέται πάρα πολύ φέτος (2013) στα κοινωνικά μήντια Φέισμπουκ και Τουίτερ η ειρωνική τροπή της ξύλινης φράσης «καταδικάζω την βία από όπου κι αν προέρχεται».

Από πολλούς θεωρείται ότι η εν λόγω ξύλινη ατάκα ισοπεδώνει τις διαφορές ανάμεσα αφενός σε μια πραγματική ή υποτιθέμενη αριστερή βία και αφεδύο στην (ακρο)δεξιά φασιστοειδή βία, οπότε συντελεί εντέλει σε μια απολιτικοποίηση ή και έμμεση ανοχή του δεύτερου είδους βίας, ή σε μια λογική συμψηφισμού που παριστάνει την Αριστερά ως βασικά υπεύθυνη και για την φασιστοειδή βία στο πλαίσιο challenge & response (που λένε και στο χωριό μου). Αλλά ακόμη κι αν δεν συμμερίζεται κανείς όλη την κριτική στην φράση «καταδικάζω την βία από όπου κι αν προέρχεται» παραμένει το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε υπερβολικά από ένα κυρίαρχο ντίσκουρς των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, οπότε ο σχετικός κορεσμός οδήγησε σε αντίστοιχο πληθωρισμό των ειρωνικών τροπών της. Οι τροπές αυτές γίνονται συχνά από αριστερούς, αλλά δυνητικά και από άλλους αστειάτορες από όπου κι αν προέρχονται.

Αυτοί που επιδίδονται σε τροποποιήσεις της φράσεις συνήθως επιδιώκουν ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω: α) Σατιρίζουν την απολιτική κοινοτοπία της φράσης με το να κάνουν μια ακόμη πιο κοινότοπη καταδίκη με ακραία γελοιότητα, λ.χ. «καταδικάζω τα σκατά από όπου κι αν προέρχονται» ή το κάπως πιο πολιτικοποιημένο «καταδικάζω την φτώχεια από όπου κι αν προέρχεται». β) Ενίοτε αναφέρονται σε πράγματα που είναι καθ' εαυτά άδηλο από πού προέρχονται, λ.χ. «καταδικάζω την κακοκαιρία από όπου κι αν προέρχεται». γ) Ενίοτε η καταδίκη είναι πάρα πολύ συγκεκριμένη, οπότε το «από όπου κι αν προέρχεται» καθίσταται αντιφατικό, λ.χ. «καταδικάζω τους Κνίτες από όπου κι αν προέρχονται». Έτσι καταδεικνύεται ότι η αρχική φράση δεν είναι καθόλου ουδέτερη. δ) Ορισμένες φορές σατιρίζεται γενικά το είδος του καταγγελτικού λόγου που θάλλει στο Φέισμπουκ και το Τουίτερ, που ενθαρρύνουν τα σύντομα ποστς με βιωματική εμπλοκή του χρήστη, οπότε εμμέσως ενθαρρύνουν τον καταγγελτικό λόγο. Οπότε οι ειρωνικές τροπές όντας άτοπες ασκούν κριτική στην ίδια την ευκολία των διαδικτυακών καταγγελιών που εξαπολύει ο καθείς. Λ.χ. «καταδικάζω το ντάκφεϊς από όπου κι αν προέρχεται».

Νεόκοπο κράξιμο προς θείτσες, λυκόπουλα και άλλους ασχετίδηδες που μας κάνουν τα αρχίδια αερόστατα καθώς πελαγοδρομούν με τις ώρες μπροστά απ' το ΑΤΜ.

Ισχύει και για αργοκάραβα και ρεητσαρλίνες σε δημόσιες υπηρεσίες που χειρίζονται τον κομπιούτορα πιο αργά απ' τον θάνατο.

Έκφραση από την τιμημένη εποχή που τα σημερινά σιντί ήταν μαύρα, πιο μεγάλα, φτιάχνονταν από βινύλιο και, αν έχεις το Θεό σου, δεν μπορούσες να τα κάνεις mp3 στο πισί γιατί, αν έχεις ακόμη το Θεό σου, δεν υπήρχαν πισί! Το μόνο που μπορούσες να κάνεις ήταν να τα τοποθετήσεις σε ένα «μηχάνημα» και να ακουμπήσεις πάνω τους μια βελόνα, η πρωταγωνίστρια του λήμματος, ώστε να αρχίσει να ακούγεται ανάμεσα από τα ενοχλητικά «σπασίματα» και κάποιας υποτυπώδους μορφής μουσική. Είτε το μηχάνημα λεγόταν γραμμόφωνο, είτε «πικ-άπ» (οι κεκαλάδες το ξέρουν μόνο όπως το λέγανε στο χωριό τους: τερντέιμπλ) το αποτέλεσμα ήταν διασκέδαση στο φουλ και ανοιχτά στόματα μιας και δεν πίστευαν ότι αυτό το θαύμα έπαιζε μουσική από το μηδέν και χωρίς να χρειάζεται τύπους με πεντοχίλιαρα στο κούτελο, μπροστά τους!

Αλλά, φυσικά, κάτι πήγαινε στραβά. Συνήθως η βελόνα που ακουμπούσε στο δίσκο και μετέτρεπε αυτά που ήταν γραμμένα σε ταλαντώσεις οι οποίες θα παρήγαγαν ήχο (και με κάποιες άλλες διεργασίες που μάλλον δεν θα καταλάβετε) κολλούσε σε συγκεκριμένα σημεία με αποτέλεσμα η μελωδική φωνή του/της αοιδού να επαναλαμβάνεται σε στυλ: Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες (χρουτσουμπλουτζουμπλού) -βιόλες, -βιόλες, -βιόλες κτλ.

Ωσεκτουτού, από τότε χρησιμοποιείται για οποιονδήποτε επαναλαμβάνει ό, τι κι αν λέει σε βαθμό ενοχλητικό. Η έκφραση ανήκει στην ιστορική αλλά αναντικατάστατη σλανγκ. Δεν έχει νόημα να πεις π.χ. Χάλασε το ματάκι που διαβάζει το σιντι εκτός κι αν το λες στον τεχνικό που θα στο φτιάξει.

Αφού βαριέται ο προλαλήσας:

«Άσε μας κουκλίτσα μου»: Έκφραση δυσαρέσκειας ή και απέχθειας που προκύπτει από φρικαλέα ηλίθια, ή εξωφρενικά εκτός τόπου και χρόνου προειπωθείσα ατάκα ατόμου που, μετά από αυτό που ξεστόμισε, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανώριμος, πανίβλακας, εξωγήινος ή / και απελπιστικά τρομπαδούρος.

Αντίστοιχες της νεοελληνικής: χέσε με μωρέ τώρα, άσε μας στην ησυχία μας, κάνε μας τη χάρη σήκω φύγε σε φάση, που καθόμαστε και σε ακούμε, ζώον και μας ζαλίζεις τα παπάρια με τις μαλακίες σου. Εν κατακαυλείδι: δε μας γαμάς ρε μάστορα πρωί πρωί κιέτσ'. Αντίστοιχη αγγλόφωνη: bitch please, να, μάθατε τι θα πει και μπιτς πλιζ, σλανγκορισμός στην αντίστροφη, αλλά να πάτε στο λινκ που τα λέει καλύτερα.

Γενικής χρήσεως έκφραση, πάει σε θηλυκό (προφ) αλλά και σε αρσενικό, σε ουδέτερο, σε παιδιά, σε ζώα και σε αφηρημένες έννοιες εξίσου, στο σπίτι, στο γραφείο, στο πάρτυ, στην εκδρομή και κυρίως σε τίτλους άρθρων σε μπλογκζ και ποστεράκια τ. «keep calm and» όπως κανείς μπορεί να διαπιστώσει εύκολα με ένα γούγλε γούγλε κι άμα κοιτάξει στα από κάτω μήδια.

Οι απόψεις για την προέλευση της φράσης είναι διάφορες, από το facebook και το twitter έγινε γνωστή και καλά, όμως η Έλενα Ακρίτα έγραψε αρθράκι που έκανε στράκες και το οποίον μάλλον προϋπήρξε.