Ορισμοί με ετικέτες (2276)
Εμφανίζονται 31-40 από 2276

Πάμπολλες από τις εκφράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά, κυρίως πια αστειευόμενοι ή χαριτολογώντας, προέρχονται από την βίβλο, τους ψαλμούς του Δαβίδ, τις επιστολές των αποστόλων, τα Ευαγγέλια, την Αποκάλυψη κλπκλπ.

Μερικές σλανγκίζονται άγρια (ή μάλλον η σλανγκ αντλεί την έμπνευσή της από την παραποίησή τους) και εδώ ας με συχωρέσουν οι θεοσεβούμενοι που θα πλακώσουν με μηνύσεις μόλις τσιμπήσουν το λήμμα αυτό: δεν έχω διάθεση να προσβάλω ή να κοροϊδέψω τα θεία και όσους πιστεύουν σε αυτά, απλώς, με ορισμένα λυνξ* που δίνω, θέλω να επισημάνω πώς, κάμποσες από τις πρόστυχες εκφράσεις, δεν θα υπήρχαν (ή, ακόμα χειρότερα για τους θεοσεβείς: δεν θα είχαν καμία επιτυχία και πέραση) αν μέσα στο συλλογικό υποσυνείδητο δεν ήταν καταγεγραμμένες οι εκφράσεις των ιερών κειμένων.

Από κει και πέρα, υπάρχουν πολλές άλλες που δεν είναι απαραιτήτως σλανγκ, αλλά μιας και χώσαμε εδώ την Χάβρα, το Άρον-άρον και άλλα, είπα να καταγράψω όσα μπόρεσα.

Πηγές μου οι Εξομολογήσεις του Αγίου Αυγουστίνου και το σάιτ που αναφέρεται στο παράδειγμα. Εννοείται ότι δεν είναι εξαντλητικό το ανθολόγημά μου. Στο εν λόγω σάιτ θα βρείτε κι άλλα. Και υποθέτω ότι αν κάτσει κανείς να μελετήσει τους Ψαλμούς, θα βρει πολλά περισσότερα. Αλλά προς το παρόν, μέρες πού 'ναι, ιδού αυτά τα ολίγα.

Εννοείται ότι δεν έχω βάλει στον κατάλογο τα χιλιάδες Φως των ματιών μου / της χαράς μου / της ζωής μου, Θησαυρέ μου και λοιπές, ερωτικές στην ουσία, προσφωνήσεις-εκκλήσεις του απεγνωσμένου Αυγουστίνου προς τον θεό του.

*Μπορεί να μην τα θυμήθηκα όλα, παρακαλώ λοιπόν τους συμμοντουλαίους να χώσουν ό,τι θυμηθούν, στω.

Γεμίζω λεφτά. Παλιά έκφραση, από τότε που τα τάλιρα (δηλαδή τα πεντοχίλιαρα) όχι μόνο δεν είχαν αντικατασταθεί από τα ευρώ, αλλά είχαν και κάποια αξία. Πολλές φορές χρησιμοποιείται και ειρωνικά.

Αποχαιρετώ, λέω αντίο. Από τον παραδοσιακό τρόπο αποχαιρετισμού, κουνώντας ένα λευκό μαντήλι.

Σημ. συντάκτριας: ομολογώ ότι το πορνό δεν το κατέχω διόλου, μου φάνηκε προκλητικό για διερεύνηση όμως (επειδή). Σο, το 'ψαξα, έπαθα μια μόρφωση, και παραθέτω συνοπτικά τα ευρήματα από το research στο διαδίκτυο, με τις κυριότερες πηγές σε links.

Προέλευση:
Η έκφραση έγινε διάσημη από τον Κώστα Γκουσγκούνη, ο οποίος είναι ένας ζωντανός μύθοςτου ελληνικού πορνό (λέει), τέλος πάντων το όνομά του το ξέρουν και οι πέτρες. Πειστήριο - media 1.

Μια σπουδαία ελληνική ταινία πορνό του 1984 (ένα αριστούργημα του είδους σύμφωνα με τους επαΐοντες των σχετικών fora) , στην οποία όμως δεν συμμετέχει ο Γκουσγκούνης, να το διευκρινίσουμε αυτό, έχει τον τίτλο «Σκύψε ευλογημένη», με υπότιτλο «τα πιο ωραία και ευλογημένα Ελληνικά σκυψίματα». Η υπόθεση αυτής περίφημη «2 λεσβίες μεταβαίνουν σε ένα χωριό παριστάνοντας τις καλλιτέχνιδες με σκοπό να ανακαλύψουν το αρχαίο άγαλμα του γυμνού έρωτα. Στο μεταξύ «ζευγαρώνουν¨με ένα βοσκό (Παύλος Καρανικόλας) και παραλίγο με το λυκόσκυλο του! Το άγαλμα βρίσκουν στο οργιώδες φινάλε της ταινίας στη σπηλιά ενός βοσκού (ο cult αστέρας Νότης Πιτσιλός).» Πειστήριο - media 2.

Συνοψίζοντας δηλαδή το «σκύψε ευλογημένη» είναι μια έκφραση που καθιερώθηκε μέσω του Ελληνικού πορνό των 70s-80s.

Χρήση στην καθομιλουμένη
1. Ο παπάς τελεί Ευχέλαιο. Οι πιστοί προσκυνούν και, όπως προβλέπεται, σκύβουν. Άμα καμία κάθεται σαν το κούτσουρο γιατί δεν έχει πάει ποτέ στην εκκλησία η γαϊδούρα και δεν ξέρει από αυτά, δεν θεωρείται κακό για τον παπά να της πει την περίφημη φράση, «σκύψε ευλογημένη», για να κάνει την δουλειά του ο άνθρωπος, να πάρει τα φράγκα και να φύγει μια ώρα αρχύτερα. (Παράδειγμα 1)

Κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας σε αυτό τον τομέα έχουν διατυπωθεί, αδίκως όπως αποδείχθηκε σε κάποιες περιπτώσεις, γιατί λέει ότι υπήρξαν παπάδες που απαιτούσαν από τις πιστές, εκτός από το πετραχήλι, να παίρνουν και πίπες. Αίσχος, ντροπή και όνειδος για όλα τα ρεμάλια του κερατά που διαδίδουν τέτοιες φήμες για τους εκπροσώπους του ιερατικού σώματος, φτου φτου πίσω μου σε έχω σατανά. (Παράδειγμα 2)

1. Άμα ο ομιλητής δεν είναι παπάς, αυτό που υπονοείται (με σαφήνεια όμως) στην φράση είναι «σκύψε να σε γαμήσω / να μου πάρεις μια πίπα». Συναφείς εκφράσεις προστακτικής: «πιάσε μου τα αρχίδια», «βάλτον στο στόμα σου» κ.λπ., που όμως είναι εντελώς προχώ με την κακή την έννοια - ενώ στην περίπτωση της φράσεως ενδιαφέροντός μας, ο χαρακτηρισμός «ευλογημένη» δίνει έναν τόνο ευλάβειας και σεβασμού, που απαλύνει το άγριο του πράγματος.

Σε αυτή την περίπτωση, η χρήση της φράσης από τον μη-παπά (στο εξής θα αναφέρεται ως «υποκείμενο») είναι δίκοπο μαχαίρι, κυρίως όταν πρόκειται για κυρία / κύριο (στο εξής θα αναφέρεται ως «αντικείμενο») με την / τον οποίο δεν υπάρχει σεξουαλικό προηγούμενο, γιατί υπάρχουν δύο πιθανά επακόλουθα:

Θετικό επακόλουθο: Το αντικείμενο είναι πρόθυμο - το αποτέλεσμα της φράσης μπορεί να είναι από βολικό μέχρι ευχάριστο. Πού να σκέφτεται τώρα τι θέλει αυτός για να τον ικανοποιήσει, το λέει από μόνος του και ξεμπερδεύει το πράμα, σκύβει λοιπόν το αντικείμενο και προσφέρει την επιθυμητή ικανοποίηση χωρίς πολύ σκέψη. (Παράδειγμα 3)

Αρνητικό επακόλουθο: το αντικείμενο έχει ρομαντική διάθεση, είναι γλυκό και τρυφερό και θέλει στοργή και προδέρμ για να λειτουργήσει - η φράση αυτή (όπως και οι άλλες προστακτικές) μπορεί να αποτελέσει μεγάλο ξενέρωμα, so, παίζει να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Σε αυτή την περίπτωση το υποκείμενο μένει με την ψωλή στο χέρι να της δίνει διαταγές και αυτή να υπακούει κι άλλη φορά να μάθει να σέβεται και να είναι πιο διακριτικό, άιντε. Παράδειγμα 4.

1. Η φράση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε έναν διάλογο εκδηλώνοντας περιφρόνηση για το υποκείμενο (παράδειγμα 5) ή το αντικείμενο (Παράδειγμα 6)

Ασίστ: paparas

Προέρχεται από την παροιμία «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο», την οποία λέμε όταν μπορούμε μόνο να βλέπουμε το αντικείμενο της επιθυμίας μας, χωρίς να μπορούμε να το γευτούμε, απολαύσουμε (πρωταρχικά το φαγητό, όπως τα ψάρια).

Τελικά, έχει καθιερωθεί να λέγεται σε περίπτωση οφθαλμόλουτρου, όταν χαζεύουμε μια επερχόμενη μουνοθύελλα, αγγλιστί moon storm, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα.

Έκφραση που δηλώνει το μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε χωρίς να συναντηθείς με κάποιον.

Το ζαμάνι προέρχεται από την τουρκική λέξη zaman (χρόνος, εποχή, περίοδος), η οποία με τη σειρά της οφείλει την ύπαρξή της στην περσική زمان (zamān).

Στα ελληνικά χρησιμοποιείται μόνο στη συγκεκριμένη έκφραση.

Ευρύτερα γνωστό ως: «πνίγω το κουνέλι».

Φράση που χρησιμοποιείται κατά κόρον για γυναίκα ελαττωμένων σεξουαλικών αντιστάσεων. Κοινώς «εύκολη».
Ακόμα περισσότερο για γυναίκα δεσμευμένη που είναι όμως ευκόλως επιρρεπής στην απιστία.
Επίσης χρησιμοποιείται και ως θετική απάντηση (πονηρή και διακριτική) στο ερώτημα: «Ρε φίλε, ο ....... είναι αδερφή;;;»
Ίδια σημασία και με τη φράση «πάει το γράμμα».

Φράσεις με ίδια σημασία:

• τη γυρνάει τη μπετονιέρα
• τη μαδάει τη μαργαρίτα
• τη ματσακονιάζει τη βάρκα
• τη σουρώνει την ψαρόσουπα
• τη χαλαρώνει τη βαλβίδα
• την ανοίγει την πίσω πόρτα
• την καταπίνει την κοινωνία
• την κουνάει την αχλαδιά
• την κουνάει την καμπάνα
• την κρατάει την τιάρα
• την κυνηγάει την πέρδικα
• την ξεφλουδίζει τη μπανάνα
• την τινάζει την βερικοκιά
• τις μαζέυει τις ελιές
• το γρασάρει το ρουλεμάν
• το γυαλίζει το φυνιστρίνι
• το δαγκώνει το αντίδωρο
• το ευλογάει το γένι
• το ζυμώνει το μπιφτέκι
• το καβουρδίζει το φυστίκι
• το κανελώνει το ριζόγαλο
• το καταπίνει το κουκούτσι
• το κρεμώνει το γαλακτομπούρεκο
• το μαζεύει το λάστιχο
• το μαζεύει το σαπούνι
• το μαστιγώνει το δελφίνι
• το μελώνει το παστέλι
• το πάει το γράμμα
• το πιπιλίζει το καλαμάκι
• το ρουφάει το γλειφιτζούρι
• το ρουφάει το κανελόνι
• το σαλιώνει το πασαλάκι
• το σηκώνει το ράσο
• το σηκώνει το σακάκι
• το στρώνει το σεντόνι
• το σφίγγει το μπουλόνι
• το σφουγγαρίζει το κατάστρωμα
• το τρίβει το πιπέρι
• το φυσάει το αχνιστό
• το ψέλνει το ευαγγέλιο
• το ψήνει το τσουρέκι
• τον απλώνει τον τραχανά
• τον βάζει το σύρτη
• τον παίρνει
• τον πασπαλίζει τον κουραμπιέ
• τον στρίβει τον ντολμά
• τον τσουρουφλίζει τον αστακό
• τον φτύνει τον ταραμά
• την καίω τη βάτα
• την σιδερώνω τη γραβάτα

Μπαμπαδίστικος περιπαικτικός όρος για τον εύπιστο τύπο, που χάφτει ό,τι παραμύθι τον ταΐσουν. Δηλαδή είναι συνώνυμο του χαζός / κορόιδο κλπ.

Λέγεται και χάφτας / χαύτας, εξ ου και η περιοχή των Χαυτείων στην Αθήνα (Σταδίου-Αιόλου-Απελλού) απο έναν προ αιώνος πλανόδιο πωλητή τροφίμων (γλυκισμάτων;) που έχαφτε την πραμάτεια του ένεκα λίμας.

Πιθανόν η αμερικάνικη έκφραση sucker (κορόιδο) και η σπανιόλικη mamon (βλάξ < mamar: ρουφώ, βυζαίνω), να έχουν κοινό παρονομαστή με τον χάφτα / χαφταλεύρα, την έννοια της άμεσης και άνευ ετέρου τινός κατανάλωσης – ενσωμάτωσης στον οργανισμό του θύματος έξωθεν παρεχομένων προϊόντων (υλικών ή άυλων, κουβέντες) αμφιβόλου αξιοπιστίας.

Άλλωστε με την ίδια χροιά του ενστικτώδους χλαπακιάσματος μούφας, λέγεται και η έκφραση «δόλωμα» / «καθετή» / «συρτή» κλπ, που ρίχνει κάποιος πονηρός για να «τσιμπήσει» το ψάρι.

Στο τάβλι, υπάρχει σχετική έκφραση «το τυράκι το είδες, τη φάκα δεν είδες», που αναφέρεται σε φαινομενικά έκθετο πούλι, που σπεύδει να τσακώσει ο αντίπαλος-ποντίκι, ενώ ο παίκτης του έχει στήσει παγίδα (π.χ. πιάνει ο αντίπαλος όλο χαρά ένα αδιάφορο πούλι κι ο παίκτης πιάνει τη γωνία κτλ).

Η επίσκεψη διαρκείας. Πολλές φορές προκαλεί αγανάκτηση.

Ειρωνική Σκαρίμπεια έκφραση (κλασσική πλέον), που αναφέρεται στους κουραδόμαγκες και στους βλάχους, που μόλις πιούνε κανα ποτήρι παραπάνω, σερνικώνουνε ευθύς και απαιτούν να χορέψουν ζεϊμπέκικο (δικής τους χορευτικής εμπνεύσεως), χαζοπηδώντας σα να πατάνε σταφύλια, παρά τα θυμηδή χαμόγελα των μουσικών.

Είπαμε. Η κοινωνική αναμόχλευση στην Ελλάδα (ιδίως μετά τη Χούντα), απέβη μοιραία για την ορατότητα των κοινωνικών τάξεων. Αυτά τα «εργάτες-αγρότες-φοιτητές», μας αποτέλειωσαν. Ο Κοεμτζής μπορεί να καθάρισε καμπόσους για μια παραγγελιά (λέει), αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Η αρετή μπορεί να είναι διδακτή, μπορεί και όχι. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον χορό.

Οι περισσότεροι σημερινοί άνδρες θεωρούν καθήκον των να παραλληλισθούν προς τους ασίκηδες ανατολίταις (κι ας φοράνε εβροπαηκό κουστούμι κι ας πιθηκίζουνε τα θέσφατα του Ζαμπούνη), όμοια όπως οι περισσότερες γυναίκες παρασταίνουν το εντεψίζικο νταρντανοθήλυκο της παλιάς (σκατά!) γειτονιάς, λικνιζόμενες σε μελάτα νησιωτο-τσιφτετέλια, χωρίς να τα γνωρίζουν -ενώ πληρώνουν αδρά για μαθήματα ταγκό (sic)- (κι ας φοράνε Ντιορ κι ας έχουν διδακτορικό φιλοσοφίας).

Για την ιστορία, τα κατά τόπους ζεϊμπέκικα, ούτε αποκλειστικά κατά μόνας χορεύονται (βλ. το χορικό στον «Δράκο» του Ν. Κούνδουρου), ούτε ανδρικό προνόμιο είναι (π.χ. Στο τούρκικο ζεϊμπέκικο χορεύει κι η γυναίκα, που όμως κάνει διαφορετικές κινήσεις π.χ. σαν να φέρνει νερό με τη στάμνα κλπ).

Δυστυχώς, ο παραδοσιακός χορός κι η μουσική στην (όποια) Ελλάδα, έχουν κακοποιηθεί βάναυσα και οποιαδήποτε ρετροβασία (κατά το κτηνοβασία) αποβαίνει άκαρπη.

Υφίσταται μια μυθολογία (και παπαρα-φιλολογία) γύρω απ’ το τρίπτυχο ρεμπέτικο-μαγκιά-ζεϊμπέκικο, αλλά δεν προτίθεμαι να ρίξω το άπλυτο φως, γιατί θα σεντονιάσει ο ορισμός.

Άλλωστε, περί τα «βαριά πεπόνια» και τα σεντόνια, υπάρχει και το σκωπτικόν:
«Αντώνη-Αντώνη-μην τρώς πολύ πεπόνι-ο κώλος σου τεντώνει-θα χέσεις το σεντόνι».